Vaderlandsche liederen voor de gewapende studenten

[p. 41]

De lof der gewapende Leydsche studenten.

Wijs: Tot in de allerminste zaaken.

Zouden wij den lof niet melden

Van Minerva's edel Kroost,

Dat, toen dolle Muitzucht woedde,

't Bange Leyden heeft getroost? -

Ja, ik wil de snaaren spannen,

Voor die bloem der Maatschappij;

'k Wil tot eer en glorie zingen

Van dees fiere Heldenrij. -

[p. 42]

 

Munnen moed zoo schoon gebleken,

 

Duldde niet, dat Neêrlands Maagd,

 

Door een rot van aterlingen.

 

In haer' luister werdt belaagd. -

 

Neen; - zij gorden, fier en moedig,

 

Op hun zijden 't helden staal,

 

Trokken Muitzuchts benden tegen,

 

En verkregen zegepraal.

 

 

 

* * *

 

 

 

Ja, toen wij, met hulp dier braaven,

 

Het verwoed en driest geweld,

 

Binnen Leydens oude muuren,

 

Hadden gantsch ter neêr geveld,

 

Greepen hunne helden - handen,

 

Rustig, 't balderend musket,

 

Toonden, dat zij goed en leven

 

Waagden voor 's Lands Recht en Wet.

[p. 43]

 

Welk een vreugd voor 't Leydsch Atheene,

 

Toen het zuik een edel bloed

 

Zien mogt door uwe aad'ren vloeijen,

 

Onwaardeerb're Helden-stoet,

 

Toen het u, gantsch onverschrokken,

 

Zag verschijnen in den nood,

 

En gij 't, hoe de Heerschzucht brulde,

 

IJv'rig uwen bijstand boodt. -

 

 

 

* * *

 

 

 

Laat, o dierb're Jongelingen,

 

Onafscheidlijk op den duur,

 

In uw braave boezems gloeijen

 

Zulk een edel Helden vuur! -

 

Dat uw ijver nooit verflaauwe,

 

Wen m' u ziet in 't Staats - bewind;

 

Maar dat steeds in u de Vrijheid

 

Redders en beschermers vind?!

 

 

 

F. van AKEN.