Vaderlandsche liederen voor de gewapende studenten

[p. 37]

Vader en zoon.

Wijs: Mon honneur dit, que je serais coupable.

Zijt gij, mijn Zoon in een' Soldaet herschapen?

Moest ge, om die reên, naer Pallas schoolen gaen?

Gij praelt gewis al aertig in het wapen!

Leg ik daer toe zoo veele kosten aen? -

Zijt gij dan vreemd, mijn Vader, in dees Landen?

Hier is 't Gewest, waer de ed'le Vrijheid woont;

Hier gruuwt men steeds van dwang en slaefsche banden:

Die Vrijheid is hier schandelijk gehoond.

[p. 38]

 

Wat kan toch mij, wat u de Vrijheid roeren?

 

Verlangt ge niet, Gods mond te zijn bij 't Volk?

 

Moet ge, als soldaet, daer toe de wapens voeten?

 

Voegt dan het zwaerd een' Euangelie tolk?

 

Heeft niet arnaud de Wapens ook gedragen?

 

Heeft niet montoux hem, met chyon, verzeld?¹

 

Geen Choorkleed kan den Heldenmoed vertraegen,

 

Wanneer het Wet, en Recht, en Vrijheid geldt.

 

 

 

* * *

 

 

 

Hen dwong de nood. Zij, uit hun erf gedreven,

 

In ballingschap in artooede, en verdriet;

 

Zij waegden, ora hun eigendommen, 't leven;

 

Maer dit, mijn zoon! dit is uw noodlot niet. -

 

't Is waer: maer, kan hun voorbeeld hier niet gelden,

 

Zie zwinglius aen 't hoofd der spitfe treên,

 

Naest Zurichs vaen, in 't harnasch, met zijn Helden,

 

In sneeven zelfs voor 't heil ven 't algemeen.²

1 jaques arnaud, heeft met montoux en chyon, alle Leeraeren, moedig voor de Waldenzen de wapenen opgevat, Zie Kerkelijke Geschiedenis der Waleenzen, door j f. martinet pag. 100 tot 103. en vervelgens.

2 zwinglius bekleedde het ampt van Leeraer te Zurich, trok voor de Vaenen ter Stad uit, en sneuvelde, na zich kloekmoedig verdedigd te hebben. Zie Algem. Kerkelijke en waereldlijke Geschiedenissen door geerlof suikers, ii. deel. vii. tijdbestek, viii. Hoofdstuk.

[p. 39]

 

Maer kunt ge uw' tijd niet met meet nuts besteden,

 

Daer ge eerlang ligt en Stad en Land verlaet?

 

Hoort naer mijn' raed, 't zijn enkel zinloosheden:

 

Wordt, zoo gij toch de wapens kiest, soldaet. -

 

Zoo lang ik leeve in Leydens vrije muuren,

 

Sta ik niet af van 't geen ik vast besloot,

 

Wijde aen 's Lands heil, verheugd, mijn snipperuuren;

 

Leeve ik ook niet voor mijn' natuur genoot? -

 

 

 

* * *

 

 

 

Gij moet gewis ook voor uw' naetsten leeven:

 

Maer woont hier dan de Vrijheid, slechts in schijn?

 

Is Heerschzucht dan ten zetel hier verheven,

 

Dat gij, schoon vreemd, gewapend wenscht te zijn? -

 

Hier word gestaêg de muittrompet geblazen,

 

In weêrwil van de zorg der Overheên:

 

Zoude ik dien hoop van oproer-zieke dwaezen,

 

hen' ten geval, hier ketenen zien smeên? -

[p. 40]

 

Neen, Zoon, zoo 't Land door Muit'ren wordt verraeden,

 

Dan moogt, dan moet ge uw hulp den braeven biên.

 

Keer, als een held, dan schandlijke euveldaeden:

 

Doe dwang, verraed, en heerschzucht voor u vliên:

 

Toon, dat ge zijt uit braeven voordgesprooten;

 

Straft hem, die 't Recht te roekeloos verkracht:

 

Zoo wordt die drom van snoode vloekgenooten,

 

Door waeren moed, in 't eind ten val gebragt.

 

 

 

J. 't HOOFT j.z.