Vaderlandsch museum voor Nederduitsche letterkunde, oudheid en geschiedenis. Deel 4
(1861)–C.P. Serrure, [tijdschrift] Vaderlandsch Museum– Auteursrechtvrij
[pagina 169]
| |
Getuigschrift voor Justus Lipsius.Lipsius, zoo als men weet, bracht een groot gedeelte van zijn leven buiten 's lands door. Hy bezocht Italië, hield zich lang in Duitschland op, en zette zich eindelijk te Leiden neder, alwaer hy gedurende elf jaren, het ambt van professor aen de aldaer gestichte Hoogeschool, met veel luister bekleedde. Eindelijk ten jare 1591, nadat in zijn vaderland alles rustig was geworden, verliet hy Noord-Nederland, begaf zich naer Hamburg, vervolgends naer Maintz en eindelijk naer Spa, alwaer hy om zyne gezondheid te herstellen een paer jaren verbleef. Van daer zond hy aen de Curatoren der leidsche Hoogeschool zijn ontslag, al was 't, dat men hem eene hooge jaerwedde aenbood om hem te behouden. Te Luik gekomen zijnde, geraekte hy in kennis met den kanselier Karel Carondelet, Arnold van Wachtendonck, Dominiek Lampsonius, en andere voorname mannen, waeronder ook de jesuïet Martinus Delrio, die, schijnt het, er het meeste toe gedaen had om Lipsius te bewegen Holland te verlaten en naer zijn vaderland te rug te komenGa naar voetnoot(1). Lipsius was byzonder bevriend | |
[pagina 170]
| |
met de Jesuïeten, en daer hy zoo lang uitlandig geweest was, en met Hervormden geleefd had, vroeg hy aen den Rector van het Collegie te Luik een getuigschrift wegens zijn vroeger gedrag. Dat merkwaerdig stuk, hetwelk, meen ik, tot hiertoe niet gedrukt werd, viel toevallig in myne handen. Het luidt als volgt: | |
☩
| |
[pagina 171]
| |
tus praeterea inde se eripere ante aliquot annos, sed propter itinerum pericula notissima, aliquò jam progressus, coactus fuit redire. Hoc demùm anno, praetextu Nundinarum Francofurtiensium Vernalium et sumendae causa valetudinis aquae Spadanae, inde discessit et nihil prius habuit, quam florentibus adhuc Batavorum rebus, magno suo et suorum periculo, ac non levi rerum iacturâ, ad gremium Ecclesiae Catholicae Romanae palàm et apertè redire; itaque pio fervore atque impetu ab illis aliis partibus se avulsit et primùm Moguntiae, postea Coloniae et Treviris, et demum hîc Leodii Catholico ritu iam saepius expiato, Catholicae Ecclesiae, à quâ numquam animo se disjunxerat, fuit reconciliatus, ut nobis constat fideli testimonio Patrum Societatis nostrae, qui, et in Germaniae dictis locis et hîc Leodii confessiones ejus exceperunt, et videmus id confirmari factis ac vitâ ejus quotidianâ, cuius nos oculati quotidie testes sumus. Quae quia, quantum homo de homine iudicare potest, nobis constant, et pro certis exploratisque habemus, ideo dignum ducimus, qui tanquam verè catholicus et de bonâ justâque bonarum partium causâ benè sentiens, et cujus opera atque industria Verae Fidei et reipublicae potest esse admodum utilis, ab omnibus honoretur, ametur, foveatur. Eique hoc veritatis testimonium praesentibus hisce litteris manu nostrâ subscriptis et sigillo collegii Societatis Jesu obsignatis, perhibemus. Datum Leodii, in Collegio Societatis Jesu, ix Julii 1591.
Joēs A. Campis.
Zegel van het Collegie der Jesuïeten te Luik.
Naer den eigenhandigen brief in mijn bezit. |
|