Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1860

[p. 887]

Nicolaus Petrowich, vorst van Montenegro.

Het was op zondag den 12 Aug., omstreeks 7 ure des avonds, dat het muziekcorps van het in Cattaro en den omtrek gestationeerde jagersbataillon als naar gewoonte speelde op de promenade, langs de Marinebai (Molo). Vorst danilo van Montenegro, die daags te voren te Cattaro aangekomen was, woonde met zijne gemalin darinka en zijn gevolg de muziek bij. De vestingcommandant, de districtshoofdman en verscheidene officieren hadden zich mede aangesloten. De vorst had op zijn dinée, - hij at dagelijks ten 8 ure des avonds - meerdere heeren genoodigd, waaronder den hoofdman lucian slavnic, een geboren Servier, die veel met den vorst verkeerde en zich in zijne moedertaal met hem onderhield. Ieder hoofdman houdt in Cattaro eene bark, om daarmede bij goed weer, togtjes op zee te kunnen doen. Om van de Molo, waar de muziek speelde, naar de woning van vorst danilo te komen, moet men het kanaal oversteken, en danilo en zijne gemalin voeren steeds in de bark des genoemden hoofdmans. Nadat de muziek ten half acht ure des avonds geëindigd was, begaven zich de officieren en het gevolg van den vorst aan den oever, naar de bark. De hoofdman slavnic sprong in zijne bark, om het roer te houden. Vorst danilo stond aan den oever, de vorstin nam afscheid van eenige dames. Een jager, die roeide, nam den mantel van den vorst en wilde hem dien omhangen. In dit oogenblik vuurde een persoon, die zich in het gevolg gedrongen had en tot digt bij den vorst was voortgeslopen, een pistool op danilo af. De kogel ging door de regter heup in het ligchaam. De hoofdman slavnic sprong dadelijk uit de bark; de moedige vorstin was echter reeds toegesneld en hield den vorst in hare armen. Te vergeefs, hij stierf den volgenden dag. Dit was het einde van danilo, den vorst der ‘zwarte bergen.’ Hij had geen aanleg om een held te zijn, maar was sluw en diplomatisch, en zorgde voor de toekomst, die niet zonder uitzigt voor hem was. Naauwelijks had zich de tijding van zijnen onverwachten uitgang verbreid, toen ook dadelijk eenige pretendenten optraden, om de erfenis te bemagtigen. De oude vorst petrowich nigor,

[p. 888]

die zich juist in Syrië bevond, en een ander lid der familie, welke van Triëst kwam toesnellen, maakten er aanspraak op; doch te laat. De senaat en het door hem naar Cettinje opgeroepen volk, had reeds den 14 Augustus nicolaus petrowich, zoon van mirko petrowich, als vorst geproclameerd.

De jeugdige opvolger van danilo is den 6 Dec. 1841 te Niegosch geboren. Een verblijf van verscheidene jaren te Triëst, Venetië en Parijs, heeft hem met de Duitsche, Fransche en Italiaansche talen bekend gemaakt. Den 1 Aug. 1856 trad hij in het keizerlijk lyceum van lodewijk XIV, te Parijs, waarin hij bleef tot 31 Maart 1860. In April verliet hij Frankrijk, waar hij zich de achting en genegenheid zijner leeraars en makkers verworven had. Vorst nicolaus wordt als een schoon jongman, met zwart haar en mannelijke, regelmatige gelaatstrekken, van slanke gestalte, groote vlugheid en ongewone ligchaamskracht afgeschilderd. Men roemt in hem openheid van karakter en een voor alle edele gevoelens toegankelijk hart. Welke rol hij spelen zal laat zich vooruit moeijelijk bepalen. Voor diplomaat is hij te jong, voor held te veel Parijsenaar; wat hij echter in allen gevalle zijn zal: een werktuig van napoleon in die streken, welke de zeekapitein jurien de la gravière voor twee jaren grondig heeft opgenomen.