Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1860

[p. 138]

Nederlandsch Tijdschrift voor liefhebbers der Jagt en Visscherij, onder redactie van F.A. Verster. 7de Jaargang. Arnhem, J.G. Meijer, 1859. In groot 8vo., 287 bladz. Prijs f 3,00.

Dezer dagen kregen wij ter inzage het Nederlandsch Tijdschrift voor liefhebbers der jagt en visscherij (jaarg. 1859), onder redactie van f.a. verster. Daar wij zelven sedert jaren aartsminnaars van jagt en visscherij zijn, en deze twee uitspanningen bij gelegener tijd het geliefkoosde onderwerp van gesprek met onze vrienden uitmaken, zoo doorliepen wij met begeerigen blik den inhoud der zes verschillende nommers van dien jaargang, en bij het zien van sommige opschriften ging ons het hart open. Daarenboven was de naam van den redacteur (dien wij als een uitmuntend jager en als een man van kunde en smaak hadden hooren prijzen), voor ons eene gunstige aanbeveling. Wij werden in onze verwachting van iets grondigs, nuttigs of aangenaams te zullen lezen, geenszins teleurgesteld: wij vonden den inhoud van sommige stukken zoo belangrijk, van andere zoo boeijend, dat wij het bejammerden niet vroeger kennis met dit tijdschrift te hebben kunnen maken, en wij besloten een kort verslag over genoemden jaargang openbaar te maken, ten einde alle vaderlandsche jagers en visschers, wie dit tijdschrift nog onbekend is, tot kennismaking daarmede op te wekken.

Onder de stukken, die ons bij de lezing het belangrijkste schenen, en om hun praktisch nut, naar ons oordeel, ieder echt jager of visscher zullen bevallen, rangschikken wij vooral:

Welke hoofdoorzaken oefenen eenen nadeeligen invloed op den hazenstand uit?

De rijks-veldwachter, opziener der jagt en visscherij;

Een morgenpraatje met gerrit den jagtopziener.

Van genoemde drie opstellen willen wij, bij wijze van voorbeeld, de strekking van het laatste beknoptelijk mededeelen.

In aangenamen stijl en met grondige kennis van zaken, wordt daarin de ellendige werking van het tegenwoordige opzigt over de jagt getoetst. De klagten, die de bejaarde en eerlijke jagtopziener uit over zijnen tegenwoordigen twee-

[p. 139]

slachtigen werkkring van diender en jagtopziener, over de gepluimde, sierlijk bekwaste en toch onkundige rijks-veldwachters, over het gebrek aan noodige inlichtingen door de superieuren, enz., enz., al die klagten, vooral die over de onkunde van sommige nieuw aangestelde jagtbeambten, vinden wij zoo billijk, dat wij de gegrondheid daarvan met een paar bewijzen, aan eigene ondervinding in onzen omtrek ontleend, willen staven. - Door geloofwaardige menschen werd mij eenigen tijd geleden verteld, dat in hunne gemeente een nieuw opzigter was gekomen, die zich al dadelijk door zijne gesprekken het aanzien wilde geven van grondige jagten vischkennis, maar wiens woorden eene verregaande onwetendheid op dat punt verraadden: want de groene opzigter had zich in de herberg in tegenwoordigheid van eenige boeren laten ontvallen, dat hij de meeste vogels goed aan hunne vlugt kende, maar bunsings had hij hier nog maar niet zien vliegen.

Men kan nagaan hoe spoedig alle jagers, en vooral de stroopers uit dien omtrek begrepen, hoe zwaar de nieuwe opzigter woog en wat zij van zulk eenen te hopen of te vreezen hadden.

Kort na zijne aankomst, gaat de genoemde opzigter zijne ronde doen, en ziet, even buiten de kom der gemeente, twee mannen bezig met visschen. Zij waren niet ver van hem en hij ziet duidelijk, dat zij telkens een netje aan een langen stok gebonden met kracht in de sloot werpen, met moeite daaruit halen en iederen keer den vollen inhoud op den kant uitstorten. Nu ontbrandt zijn dienstijver; hij wil, hij moet hun patent en hunne permissie zien. Met veel moeite komt hij over de dwarsslootjes bij hen, en vraagt op gezaghebbenden toon hun die beide bewijzen af. ‘Ben de gek, of wah mankeer doe?’ zegt een der mannen. ‘Wel, kerrel! zie de nie dah wun aon 't baggere zijn?’

En wat de ondoelmatigheid der sierlijke kleeding van de rijks-veldwacht aangaat, steller dezes hoorde meermalen van sommige stroopers, die verklaarden, dat het stroopen tegenwoordig geene kunst meer was: want dat de blinkende heeren op een kwartier afstands konden herkend worden, en dat die heeren het wel zouden laten, zoo als de vorige opzigters deden, om overal over en door te gaan, om een strooper te achterhalen.

[p. 140]

Er komen in dezen jaargang ook een paar uit het Hoogduitsch vertaalde stukken voor, getiteld: ‘de Wildstrooper,’ een verhaal dat in vijf nommers vervolgd wordt; en ‘de gemzenjager mathias sturz.’ Deze twee verhalen, benevens het vertaalde of niet vertaalde stuk: ‘simon larcher,’ zoude men het romantische gedeelte van dit tijdschrift kunnen noemen, en zij bevinden zich daar zeer goed op hunne plaats: omdat zij eene gepaste afwisseling aanbieden; derzelver inhoud boeit en de vertaling goed is.

Onder den titel: ‘Allerlei,’ komen wetenswaardige bijzonderheden en anekdoten voor.

Om nu aan de lezers van de Vad. Lett. te toonen, dat wij bij onze beoordeeling niet onvoorwaardelijk prezen, zoo bekennen wij, dat, bij de vele goede en belangrijke opstellen, er ons een paar wel wat schraal schenen uitgevallen, b.v.: ‘Over de verschillende soorten van lokaas bij de hengelvisscherij;’ - waarin wij veel meer bijzonderheden hoopten aan te treffen.

Wij hopen dat de redactie lust en ijver behouden en toereikende ondersteuning ontvangen moge, om dit tijdschrift te blijven voortzetten.

Papier en letter zijn uitmuntend, drukfeilen komen zelden voor.

G.

p.