De Mensch gaat heen, waar hij eeuwig blijft. Leerrede over Prediker XII vs. 5b, gehouden op den laatsten avond des jaars 1855 in de Evang. Luth. Gemeente te Breda. Door F.C. Bührmann, Predikant bij bovengenoemde Gemeente. Te Amsterdam, bij F.C. Bührmann. 1856. In gr. 8vo. f :-25.
De woorden des Predikers, die in onze Staten-overzetting en ook door van der palm vertaald zijn: de mensch gaat naar zijn eeuwig huis, worden door luther overgezet: de mensch gaat heen waar hij eeuwig blijft. Die woorden werden door den Lutherschen Predikant bührmann tot grondslag gelegd van zijne oudejaarsavond-rede. Deze rede moge weinig aanspraak op vernuft, bloemrijkheid en schitterenden stijl maken, zij heeft toch het karakteristieke van eene goede leerrede. Immers op eene eenvoudige wijze en in Evangelischen zin wordt ontwikkeld: hoe de regte beschouwing van het leven, als eene reize naar de eeuwigheid, moet stemmen tot dankbaarheid voor de ondervonden liefderijke zorg en zegeningen van God; hoe zij moed en gelatenheid schenkt onder de moeijelijkheden en bezwaren des levens; hoe zij vertroost bij verliezen, en opwekt om den korten levenstijd nuttig te besteden. Wij twijfelen er niet aan of het hartelijke Evangelische woord van dien gemoe-
Auteursrechtvrij