Levensstormen. Herinneringen aan den rand des grafs, door Johannes.Te Haarlem, bij J.J. van Brederodere. 1853. In gr. 8vo. IV en 332 bl. f 3-25.
Men vindt hier een tooneel van huiselijk lief en leed. De werken der Schrijfster - die zich, vermits een ander denzelfden pseudo-naam bezigde, bekend heeft gemaakt - werden reeds door velen gewaardeerd, en wij houden dit verhaal voor het beste van hare pen. Wel lijdt het, nu en dan, aan groote omslagtigheid, wel is 't hier en daar wat sentimenteel; maar die vlekken wisschen de verdienste niet uit van het geheel. Mevrouw los-bonten voert eene vrouw van tachtig jaren op, die aan den rand des grafs, door de stormen des levens heen, terugblikt op haar stil huiselijk, door menige beproeving geheiligd en gelouterd leven. Bij het lezen van de aanteekeningen dier vrome vrouw vertoeft men in een huisgezin waar vrede des gemoeds gepaard ging met eendragt en liefde; waar het zoete uit den levensbeker met dankbaarheid genoten werd, maar ook onder zware beproevingen de Heer voor oogen werd gehouden, en 't harte geloovig badt: ‘Vader! niet mijn, maar Uw wil geschiede!’ Men vindt hier geene tooneelen van haat, nijd, list, of wraakzucht; maar menschen zoo als die zijn, wanneer zij hunne afkomst en bestemming beseffen, en er naar leven en handelen. De verbeelding wordt hier niet opgewonden, maar het gevoel voor 't goede gestemd. Het verhaal kan op jongelingen en jonge dochteren een heilzamen invloed hebben, en om die Christelijk-zedelijke strekking vooral wenschen wij het een ruimen aftrek toe.
Auteursrechtvrij