Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1853

De Voogd. Roman van Emilie Flygare-Carlèn.Uit het Zweedsch vertaald door Clarisse S. Meijer. III Deelen. Te Alkmaar, bij H.J. van Vloten. 1852. In gr. 8vo. 1085 bl. f 10-25.

De Vertaler die zich onder de pseudonym clarisse verbergt heeft dit werk loffelijk vertaald; maar lof zij vooral aan de bekwame Schrijfster geschonken. In den beginne had Ref. geen vrede met dit werk. Hij vond en vindt nog sommige karakters overdreven; dat van den zes-en-dertigjarigen, uit eerzucht geveinsd zieken en afgeleefden severin vindt hij zelfs ongerijmd; maar de beschrijving en voorstelling, ook van het wonderlijkste in de karakters en handelingen, is zoo levendig, boeijend en onderhoudend, dat men het werk als middel van tijdkorting waardeeren zou, al kwamen er geene karakters en toestanden in voor, die 't op hoogeren prijs doen stellen. In de schildering van jeanne sophie en emile marbin heeft de Schrijfster iets ongemeens geleverd; het karakter van jeanne is van de verhevenste schoonheid. Er zijn passages in het werk die aan de romeo en julia doen denken, of althans doen gelooven dat de geest van shakespeare haar bezield heeft. Ref. kan geene schets geven van 't verhaal; maar wie behagen vindt in de voorstelling der ondernemingen en

[p. 287]

opofferingen tot welke eene hartgrondig liefhebbende vrouw in staat is, leze dit werk. Eene enkele passage zullen wij aanroeren, om ten minsten een klein staaltje te leveren ook van den verdienstelijken stijl der vertaling. - Toen jeanne overtuigd werd dat zij zonder reden haren minnaar van koelheid verdacht; maar tevens hoorde, met hem geen uitzigt te hebben dan op kommer en behoefte buiten de grenzen haars vaderlands, antwoordde zij (D. II, bl. 98): ‘Dan - en hare wankelende knieën bogen zich schier ter aarde neêr - dan loof ik God met een jubelend en ootmoedig harte voor al wat mij de toekomst kan bereiden. Breng mij naar Amerika's wildernissen, laat mij verzengend heete zandwoestijnen doortrekken, of bosschen zoo oud als de wording der wereld, waar allerhande verscheurende dieren brullend om mij heen waren - breng mij slechts naar dat plekje gronds op aard, dat gij beschaven wilt door er u neêr te zetten met der woon, en ik zal u eene slavin zijn, meerder slavin dan de vrouw van den Indiaan het voor dezen is....Mijn besluit is genomen.’ - En nu zie men hoe moedig en standvastig, onder allerlei leed en gevaar, zij door daden toont in die woorden waarheid, niet anders dan waarheid te hebben gesproken. Het Derde Deel, waarin dat beschreven wordt, is in 't algemeen vol treffende schoonheden. Wij bevelen het werk met nadruk aan; wèl verzekerd dat het niemand onvoldaan zal laten, maar velen hoogst aangename uren verschaffen zal.