Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1851

Over het Goddelijk gezag van de Schrijvers en de Boeken des Nieuwen Verbonds. Uit het Fransch van M. Chenevière, Doctor in de Godgeleerdheid, Predikant, Hoogleeraar en Conrector der Academie te Genève. Te Zutphen, bij A.E.C. van Someren. 1851. In kl. 8vo. 88 bl. f :-50.

Terwijl wij, op den titel lezende: uit het Fransch, een zeker misnoegen niet konden onderdrukken, omdat wij meenen, dat onze Vaderlandsche Godgeleerden genoeg, vooral in dit genre, kunnen leveren voor ons godsdienstig publiek, werden wij echter met het boekje-zelf, om zijne innerlijke waarde en om het vloeijende van de vertaling, spoedig ingenomen. Immers het goddelijk gezag der Schrijvers van het N.V. wordt er met waardigheid in gehandhaafd: - niet van het eenzijdig standpunt van bekrompen kerkleeraars, die bijkans nog gelooven aan inspiratiën, hoedanige men in sommige oude prentbijbels vindt afgebeeld, waar de H.G. onder de gedaante eener duive de pen des schrijvers bestuurt; en ook niet van het ongeloovig, zoogenaamd liberaal standpunt, waarbij alle leiding door Gods Geest ontkend wordt: - de gulden middelweg wordt hier gehouden, en het wetenschappelijk geloovig standpunt is hier gekozen, hetwelk beiden aan geloof en wetenschap regt laat wedervaren. De Schrijver verbergt zijne meening geenszins, maar spreekt haar duidelijk uit, wanneer hij zegt, bl. 2: ‘De Schrij-

[p. 619]

vers des N.V. hebben hun eigendommelijk karakter en hunne bijzondere persoonlijkheid behouden; zij verschillen in opvatting en voorstelling, of ook de grond der zaak bij hen dezelfde zij. Wien, die hunne schriften leest, treft niet het verschil van vormen, daarin voorhanden, en juist overeenkomende met het, ons van elders bekende, karakter der Schrijvers? Leest paulus en johannes en - terstond zult gij de krachtige beslistheid van den eenen, en de engelachtige zachtheid van den anderen onderkennen; zonder dat daarom de waarheid, die zij prediken, hierbij iets verliest van hare kracht, van hare éénheid of van haar gezag.’ En op bl. 17: ‘Men herinnere zich, dat wij geene volstrekte onfeilbaarheid aan de Apostelen willen toegeschreven hebben; maar dat wij gelooven dat hun eene bovennatuurlijke hulp is geschonken, voldoende en geschikt om hen aan het doel hunner zending te doen beantwoorden.’ Terwijl onze lezers het wetenschappelijk geloovig standpunt des Schrijvers nu kennen, zal het hun niet moeijelijk vallen zich den gang der redeneringen te denken, wanneer wij den inhoud hier mededeelen: Doel van dit boek. Voorloopige aanmerkingen. Goddelijk gezag van het Oude Verbond. Goddelijk gezag van jezus christus. Goddelijk gezag der Apostelen. Hulpe hun beloofd. Hulp den Apostelen geschonken. Gave der wonderen. Mondeling onderwijs der Apostelen. Schriftelijk onderwijs der Apostelen. Noodzakelijkheid van een goddelijk gezag. Gevolgen, voortvloeijende uit de ontkenning van het goddelijk gezag des Nieuwen Verbonds. Wij hadden gewenscht, dat er nog een Hoofdstuk was toegevoegd over het Goddelijk gezag van al het geschrevene in het O. en N.V. en ook dat hier ware aangetoond in hoever de Bijbel gezegd kan worden Gods Woord te zijn en Gods Woord te bevatten. Te belangrijker zou dat thans voor vele lezers zijn, daar in deze dagen de strijd over de onfeilbaarheid en feilloosheid der Apostelen met nieuwe kracht in het leven is geroepen door den brief van den Hoogleeraar hofstede de groot, en de antwoorden van de Predikanten d. molenaar en j.i. doedes. Hoewel het boekje geene weten-

[p. 620]

schappelijke waarde heeft, kan het echter voor beschaafde Christenen eene aangename en leerzame lectuur zijn, hunne ingenomenheid verhoogen met de schriften, die wijs kunnen maken tot zaligheid, en het Christelijk geloof bevestigen en versterken; vermeerderd kan daardoor ook het geloof worden hetwelk de Schrijver op bl. 86 uitspreekt: ‘Hij, die het, door de golven van den Nijl bedreigde, wiegje van mozes beschermde, om den tijdelijken verlosser der Hebreeën uit te redden; Hij, die in eene stal de kribbe bewaakte van den Vorst der menschen en der engelen, van den Verlosser aller volken, Hij zal ook zijn Evangelie wel weten te beschermen en te doen zegepralen. Het Evangelie, dat zoo geheel beantwoordt aan de innigste behoeften van het menschelijke hart; dat tot hem (den mensch) spreekt van vrede en zaligheid; dat hem vergezelt van zijn wieg af tot zijn graf; dat hem staande houdt onder de woedende stormen des levens en aan de duisterheid en de verzuchtingen dezer wereld, de helderheid en de onuitsprekelijke vreugde des toekomenden levens overstelt: het Evangelie, dat de geloovigen inlicht omtrent hunne gebreken, dat hun de ernstige stem der waarheid doet hooren, terwijl het hun vriendelijk de hand toereikt om hen op te beuren en te geleiden; het Evangelie, dat den zondaar roept, uitlokt, dat tot hem spreekt met uitlokkende liefde, maar te gelijk met magt om hem tot zich-zelven te brengen en te behouden; dat Evangelie zal altoos onze hoogverëerde gids wezen. De zwakke stem der Apostelen zou niet door de eeuwen zijn doorgedrongen, als zij niet de trouwe weerklank ware geweest van de stem des Zoons van God. Hij alleen, beeld des onzienlijken Gods, wiens geliefde Hij was, Hij alleen kon, toen Hij deze aarde verliet, dit troostwoord achterlaten: In het huis mijns Vaders zijn vele woningen, ik ga heen om u plaats te bereiden; maar ik kom weder, ik zal u tot mij nemen, opdat gij zijn moogt waar ik ben. joh. xiv:2, 3. Hij alleen kon, trots de ongestadigheid der menschen, trots hunne ijdele aanvallen op Zijn woord, deze plegtige en prophetische verklaring afleggen: De hemel en de aarde zullen voorbij-

[p. 621]

gaan, maar mijne woorden zullen geenszins voorbijgaan. matth. xxiv:35.’ - Wij eindigen onze gunstige beoordeeling met de zoo korte maar krachtige woorden van lessing in het 9de der Axiomata, Gesammelte Werke IX, S. 226: ‘Die Religion ist nicht wahr, weil die Evangelisten und Apostel sie lehrten: sondern sie lehrten sie, weil sie wahr ist.’

†-.