Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1851

Bijdragen tot bevordering van het Christelijke leven. Verzameld door M.A. Amshoff en W. Muurling. Jaargang 1850. Eerste Stukje. Te Groningen, bij M. Smit. 1850. In post 8vo. 60 bl. f :-50.

Het is niet goed, dat de Uitgever dezer Bijdragen ons niet geregeld al de stukjes toezendt. Van 1848 en 1849 hebben wij slechts het tweede stukje ontvangen, en ofschoon wij daarover geklaagd hebben (Boekbeschouwing 1850, bl. 245), is echter van 1850 alleen het eerste stukje ingezonden. Dat is tot beoordeeling van het werk niet genoeg, en wij zullen daarom voortaan van werken, die bij afleveringen uitkomen, geen verslag doen, dan na het ontvangen van den geheelen Jaargang.

Men vindt hier, bl. 1-21, eene Christelijke bespiegeling van Ds. goudschaal, getiteld: Nacht en dag in de natuurlijke en geestelijke wereld, die wij, zoo wel om haren belangrijken inhoud als echt populairen vorm, met groot genoegen gelezen hebben. De blinde Heidenwereld wordt daarin voorgesteld als een donkere nacht; de Joodsche wereld onder het beeld van een' nacht, door starren verlicht en bij toeneming voor het morgenrood wijkende; de Mohammedaansche onder dat van een' nacht, door het liefelijk maanlicht verhelderd. Alleen waar christus gekend wordt, is het dag, en dus in de Roomsche zoo wel als de Protestantsche wereld. Maar in de Roomsche wereld is de zon nog achter nevelen en wolken verborgen, en onder Protestanten is de dag nog slechts betrekkelijk helder, zoodat er het ware licht nog steeds hooger rijzen en in de harten opgaan, en vandaar zich verspreiden moet ook over die landen, waar nu nog nachtelijke duisternis of nevelachtige donkerheid heerscht. Aan het slot worden allen opgewekt, om daartoe, onder Gods zegen, mede te werken. - Eene maand uit het dag-

[p. 247]

boek eener jonge Christin, bl. 22-29, medegedeeld uit karl steiger's agapé door Ds. verbeek, bevat veel schoons en behartigingwaardigs. Ten proeve moge verstrekken: ‘Dikwijls wil ik God om eene of andere aardsche gave vragen. Maar als ik dan de handen vouw en tot mijnen lieven Vader opzie, dan smelt mijn hart weg in vertrouwen op zijne genade, en ik zeg met volkomene onderwerping: ‘Geef mij, wat Gij wilt: alleenlijk, laat mij uw kind zijn!’ - Niet onaardig is De schepping der rups, naar het Hoogduitsch, bl. 30-35; minder behaagden ons Oogenblikken van heilig nadenken, bl. 36-40, ook omdat zij als fragmenten zijn medegedeeld. - Op hetgeen hier voorkomt Uit het leven van sara martjn, de wollennaaister, bl. 41-48, hopen wij, dat het beloofde vervolg niet zal achterwege zijn gebleven. - Ook het Nog iets uit het dagboek van Vader reinhart, door muurling, bl. 49-57, lazen wij met stichting. ‘Het is een bewijs van diep bederf,’ lezen wij daar, ‘zoo uit ons leven het gebed om vergeving van zonden verdwijnt. Waarom? Waar het bidden om vergeving van zonden ophoudt, daar wordt de mensch rein in zijn eigen oog, of blind voor zijne gebreken en verkeerdheden.’ - Wij vinden hier eindelijk nog, bl. 58-60, Harptoonen van een Duitsch Israëliet: der Joden Vaderland, door Ds. parson.

Genoeg reeds, om deze Bijdragen, uitgegeven tot een liefdadig doel, bij vernieuwing aan te bevelen.