Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1847

Eene kindermarkt.

Te Londen wordt, tusschen Spitalfields en Bethnal-green, des maandags en des dingsdags, van 6 tot 7 ure des morgens, kindermarkt gehouden. Er is daar een pleintje, waar kinderen van beiderlei kunne, zeven jaren en daarboven oud, verschijnen, om zich bij de week of bij de maand te verhuren. Ontstaat er eene stremming in den handel, dan ziet men op deze markt niet zelden omstreeks driehonderd kleine arbeiders bijeen; neemt het handelbedrijf weder toe, dan vindt men er soms niet meer dan vijftig of zestig.

‘Ik nam,’ dus berigt hickson in zijn voortreffelijk verslag over den toestand der Engelsche zijdewevers, ‘de gelegenheid waar, om deze kindermarkt te gaan bezigtigen, ten einde meer in het bijzondere te onderzoeken hetgeen ik daaromtrent had hooren verhalen. Ik vond er nagenoeg 70 kinderen bijeen, waarvan de meesten door hunne ouders verzeld waren. Zoodra ik het plein betrad, werd ik allerwegen met aanbiedingen bestormd. “Hebt gij ook een' jongen noodig, Mijnheer?” - “Zoekt Mijnheer ook een meisje voor de huisdienst?” enz. Onder de kinderen, die ik er zag, waren er zeker geen zes of zeven, die het geringste schoolonderwijs genoten hadden; want toen ik hun te verstaan gaf, dat het vruchteloos was zich aan mij te wenden, wanneer het kind niet, minst genomen, lezen en schrijven kon, liet men mij bijna alleen staan. En evenwel kwamen van de ouders verscheidene mij voor, niet volstrekt arm te zijn.’

Wanneer men hickson's verslag verder doorleest, kan men zich niet ontslaan van een pijnlijk gevoel, dat nu en dan tot verontwaardiging, ja tot afgrijzen stijgt. Inderdaad, kan er wel iets onnatuurlijker zijn, dan deze staat van za-

[p. 44]

ken? Een vader, eene moeder brengen hun kind ter markt; zij veilen het alsof het eene koopwaar was, en laten door de liefhebbers als 't ware zijn ligchaam en ziel betasten; in eenen ouderdom, waarin de krachten zich eerst beginnen te ontwikkelen, leveren zij het, uit winstbejag, aan den eersten den besten, aan een' liederlijken meester even gereedelijk als aan een' goeden, zonder den geringsten waarborg voor goed voorbeeld of goede behandeling te bekomen. Zeker, men zou meer voorzorg nemen, wanneer men een paard of een ezel verhuurde! Zoodra het contrakt gesloten is, maakt de huurder, wat hij slechts wil, van het kind, een' fabrijkwerker, een' loopjongen of meisje, of een' dienstbode; het kind behoort 12 tot 15 uren van den dag uitsluitend aan hem. De slavernij der kinderen is een kenmerkende trek der industriéle maatschappij; en het sterkst komt die trek uit in Grootbrittanje, juist om den hoogen trap van ontwikkeling, welke nijverheid en rijkdom aldaar bereikt hebben. De kinderen der arbeidende klassen in Engeland leveren het getrouwste beeld dier Gibeoniten, welke men in den Bijbel zich geheel en al aan slavernij ziet overgeven, om aan vervolging en verovering te ontkomen. Op hen rusten, ondanks de zwakte hunner jaren, de moeijelijkste verrigtingen. Zij dienen als toevoegsel en hulpmiddel der machinen, bereiden de grondstoffen der fabrikaadje, ademen ongezonde uitdampingen in, dragen zware lasten en worden tot de ongepastste, ja walgelijkste bezigheden gebruikt.