Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1846


Aan een' jeugdigen vriend, bij zijn eerste staatsexamen afgewezen. 't Hoofd omhoog, de geest naar boven! Zijt ge uzelven welbewust, Dan zult ge eens den stond nog loven, Die thans 't eergevoel ontrust. Staat van eersten niet geschreven Die de laatsten zullen zijn?
[pagina 600]
Genen mogen dan wel beven Voor gerustheids-zwijmelwijn! Gaan zij voorwaarts, wèl hun allen, Die daar keerden roembevracht; Maar, zoo zij hun vlijt versmallen, Wèl dan hem, die 't laatste lacht! Tot die lagchers wendt ge u henen: Aan hun thans beloonde vlijt Zult ge nieuwen moed ontleenen, Die eens 't ouderhart verblijdt. Zij toch, beter thans beslagen Dan die vroeger zijn bekroond, Hebben 't eerloof weggedragen, Dat eens rijper vruchten toont. Nieuwe moed schenkt nieuwe krachten, Nieuwe prikkels aan de vlijt; Veel moogt gij van haar verwachten In uw' prillen lentetijd. Moed, met vlijt, kan wond'ren baren, En, zoo ge aan hun magt gelooft, Siert weldra een krans uw haren, Die der and'ren luister dooft.