Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1845
(1845)– [tijdschrift] Vaderlandsche Letteroefeningen–
Auteursrechtvrij
[pagina 707]
| |
Moedertrouw in een' hond.(Verzierd noch versierd.) Een hond werd moeder. -
‘Foei! is dat manier van spreken?
Een beest is toch een beest.’ -
Nu dan, als dit u stuit,
Vang ik, gehoorzaam aan 't vermaan,
Dus aan:
Een vrouw kreeg j. ng. n. -
‘'k Voel van gramschap mij verbleeken!
Gij hoont de menschheid door een taal, zoo schendig geuit!’
Ach, schort uwe uitspraak! 'k Ga verhalen.
Een bleeker in de Meijerij
Bezit een' hond. 'k Zou 't dier u malen,
Had ik 't penseel van Knip en haar talent daarbij.
Genoeg, 't is een patrijs, gladharig, bruin gevlekt,
Die zijne soort, ja zijn geslacht tot sieraad strekt.
Natuur, in vruchtbaarheid zoo rijk,
Schonk Snaps zes jongen te gelijk.
Haar meester, met dien kinderzegen
(De man was toch niet wreed) verlegen,
Nam al de hondjes, met het nest,
En wierp die in de diepe vest.
Daar lag nu 't hulploos kroost te spart'len.
(Een zachte dood: wie kon 't ook mart'len?)
De meesten dreven snel daarheen;
Een tweetal zonk gelijk een steen.
De moeder, radeloos, verwilderd,
Met puilende oogen, open muil
En langgerekt en naar gehuil,
Van doodsangst rillend.... (Maar wie schildert,
Wat omging in een hondenziel,
Wie heel haar schat op eens ontviel?)
Een oogwenk slechts - zij klieft de golven,
En snapt een jong, reeds half bedolven,
| |
[pagina 708]
| |
Grijpt ook een tweede bij den kop,
IJlt met haar' last ten oever op,
Legt dien op 't gras beveiligd neder,
Hervat den togt, en keert fluks weder -
Nog twee zijn van den dood gered.
Nu staart ze op 't kroost en - schijnt verzet;
('t Is of ze een zintuig meer bekwam,
Of een geheime stem vernam)
Het zestal is nog niet bijeen;
Daar snelt zij ademloos weêr heen
En duikt, en van den grond der baren
Haalt ze ook die reeds gezonken waren,
En vlijt bij 't nu voltallig kroost
Zich afgemat doch zalig neder
En dekt en droogt en zoogt het teeder
En lekt en streelt het onverpoosd. -
Nu vond de liefde haar belooning
In welverdiende gunstbetooning:
Snaps mogt haar kind'ren onverlet
Verplegen, door haar trouw gered.
O Moederliefde, nooit volprezen,
Werkt zóó uwe inspraak bij het beest,
Wat moet ge bij den mensch niet wezen,
Verwant aan de Eng'len, naar den geest!....
Wat nieuws in 't Handelsblad vandaag?
‘Twee lijkjes opgevischt van Tweelingen. - Den Haag.’Ga naar voetnoot(*)
j.w. ijntema.
|
|