Beklagenswaardige klasse van vrouwen te Londen.
In de Britsche hoofdstad, zegt een Londensch dagblad, is er wel geene ongelukkiger en ons medelijden waardiger klasse van menschen, dan de meisjes en vrouwen, die door behoefte veroordeeld zijn, om haar brood met de naald te verdienen. Zou men het wel willen gelooven, bijaldien men daarvan niet dagelijks de bewijzen voor oogen had, dat vrouwen, geheele weken lang, gedwongen zijn, van de vierentwintig uren, twintig te werken? Zou men wel willen gelooven, dat arme jonge meisjes des zaturdags 's morgens ten twee ure aan den slaap ontrukt worden, en dan onafgebroken tot zondags ten acht ure, dat is dertig uren aan een stuk, over haar werk gebogen moeten zitten arbeiden? Dit ondertusschen is het lot van vele vrouwen, onder welke zeker menige gevonden worden, voor welke geboorte en opvoeding een ander lot bestemd hadden. En dit gebeurt te Londen, te midden der beschaving, in een door Christenen bewoond Land, waar de wetten wreedheid jegens dieren strengelijk straffen!
Auteursrechtvrij