Haydn als vleijer.
Op zekeren morgen, toen de beroemde zangeres Mistress billington juist in haar rijtuig wilde stappen, om zich naar josua reynolds te begeven, die de laatste hand zou leggen aan hare bekende afbeelding, waarin hij haar als Ste. caecilia voorgesteld heeft, kwam haydn haar een bezoek brengen. Zij kon den grooten schilder niet laten wachten, maar wilde ook het gezelschap van den grooten toonkunstenaar niet gaarne missen, en zoo deed zij dan aan dezen den voorslag, om haar naar den anderen te vergezellen. Haydn nam zulks met genoegen aan. In het attelier gekomen, beschouwde hij het bijna voltooide beeld langen tijd met groote oplettendheid. De schilder, hierdoor gestreeld, vroeg hem naar zijn oordeel. ‘Het stuk,’ zeî haydn, ‘is allervoortreffelijkst, en desniettemin vind ik er één ding zeer in te berispen.’ - ‘En wat is dat dan?’ vroeg reynolds, eenigzins geraakt. - ‘Gij hebt Mistress billington geschilderd, luisterende naar de Engelen; gij had het juist omgekeerd moeten doen.’