De twee Vaandrigs, of de aanslag op Aardenburg in 1672. Een oorspronkelijk Nederlandsch Verhaal, door G.P.L. Waldhouwer. II Deelen. Te Amsterdam, bij G. Portielje. 1843. In gr. 8vo. 354 bl. f 3-75.
Een dezer Vaandrigs is de bekende elias beekman, wiens heldhaftig afkeeren van den aanslag der Franschen in 1672 te Aardenburg nog in eervolle gedachtenis gehouden wordt. De andere is geen historisch persoon, tegenstander en vijand des eersten, uit minnenijd, gelijk dat in een' roman van zelf spreekt, later overlooper naar het Fransche leger, en aanvoerder van den aanslag. De eigenlijke knoop is niet zeer waarschijnlijk, want anna kon de zorg voor het bewuste kind even goed op zich hebben genomen, al werd het niet op haren naam gedoopt, en dit geheele overnemen van de volle schande eener vriendin strijdt te zeer tegen de vrouwelijke kieschheid, om te kunnen bevallen. Wij dachten eerst, dat het den snooden constant gelukt was, op eene kunstige, niet merkbare wijze, den naam buren in duiven op het boek te veranderen, en dat de ontdekking van dit bedrog anna's onschuld zou hebben aan den dag gebragt, en dan ware het ook minder onwaarschijnlijk geweest. Overigens bevat de roman, bij veel middelmatigs en vele onbeduidende, ongemotiveerde gesprekken, ook nog al wat goeds; de aanslag zelf is goed, zeer goed beschreven. De Heer waldhouwer (als hij zoo heet, want men kan er tegenwoordig niet veel op aan) kan, bij meerdere oefening en bij beschaving van zijnen stijl, een onderhoudend boek schrijven, zonder dat deze zijn eersteling (namelijk voor zoover
Auteursrechtvrij