George II Tegenover het Engelsche publiek.
Koning george II liet eens, bij eene voorstelling in den schouwburg, ongewoon lang op zich wachten. De aanschouwers werden eindelijk ongeduldig, daarna onrustig, en eindelijk zeer luidruchtig. Toen het gedruisch op zijn hoogst was, verscheen de Koning. Anders was hij steeds met vreugdegejuich begroet geworden, thans ontving men hem met gefluit, en, in plaats van het gebruikelijke God save the King, werd het volkslied Rule Britannia aangeheven. De Koning stond van zijne zitplaats op, en wenkte met de hand; plotseling heerschte er eene doodsche stilte; ieder wenschte om het zeerst te vernemen, wat de Vorst in zijn gebroken Engelsch toch wel zeggen zou. Evenwel, de Koning was te wijs om iets te spreken, maar keek slechts zwijgend en met de hand wenkend in de geheele vergadering rond. Vervolgens trok hij zijn gouden, met diamanten omzette repetitiehorologie uit den zak, schudde het hoofd, als verdroot het hem, door zijn zakuurwerk misleid te zijn geworden, en wierp het hierop in het parterre, waar het terstond opgevangen werd. Het publiek was hiermede zoo voldaan, dat het uit éénen mond God save the King! riep, en het orkest zulks moest aanheffen.
Mengelwerk No. IX. bl. 461. r. 7 v.o. leze men: het noordelijke Tartarije.
Auteursrechtvrij