Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1840

Bijbelsche Tafereelen des Ouden Testaments, in proza en poëzij, voor aankomende Jongelingen en Jongedochters, door W. de Jong, Jacobsz. Te Sneek, bij F. Holtkamp. 1839. In kl. 8vo. VIII en 102 bl. f :-40.

De plaats van eene Voorrede wordt bekleed door eenen Voorzang, waarin de Bijbel wordt vergeleken en verheven boven de Veda's, de Edda, den Koran en de wijsheidstelsels van aristoteles en plato. Vervolgens bezingt de Schrijver den Val, kaïn en abel, den Zondvloed, noach en zijne Zonen, hagar met haren Zoon ismaël in de woestijn, jeftha en zijne Dochter, saul te Endor, elia bij de Weduwe te Zarfath, achab en naboth, athalia, den maaltijd van belsazar, haman en mordechai. Reeds bij deze opgave der Tafereelen zal de lezer, even als wij, de keuze der behandelde onderwerpen eenigermate zonderling vinden. Wij voor het minst zouden, bij den rijken voorraad van stof, onder anderen, in plaats van jeftha en zijne dochter en de waarzegster te Endor, liever andere, voor de jeugd meer geschikte, voorvallen uit het O.V. in een werkje van dezen aard behandeld zien. Wat de dichterlijke bewerking betreft, ook deze laat zeer veel te wenschen over. Het werkje krielt van benamingen, door den Auteur, voor zoo veel ons bekend is, uitgevonden, zoo als bronwelopeningen, lastontboezeming, loopgebied, tuimelgolven, eilandkruinen, bloedvermijding. De uitdrukking, dat den Heiland, als het

[p. 658]

zigtbaar beeld zijns Vaders, een hemelsch bloed door borst en aders doordrong, is ons onverstaanbaar. Zoo ook begrijpen wij niet, wat het beteekent:

In droevig nood vereenen,
Rolden, in verwoede vaart,
Tuimelgolven over de aard!

Wij hielden tot nog toe tuimelen voor eene nederwaartsche beweging; maar bij den Schrijver beteekent dit woord juist het omgekeerde, als hij, in zijn tafereel van den Zondvloed, de golven om hoog laat tuimelen. Aan donder wordt in het meervoud donderen gegeven:

Vreeslijk was 't geknal der donderen.

De Schrijver neemt deze dichterlijke vrijheid, om te kunnen rijmen op:

- van onderen.

Hier herinnerden wij ons onwillekeurig een kreupeldicht op een onweder, waarin men, om niets onberijmd te laten, zelfs tot iksem de toevlugt genomen had.

Ofschoon aankomende jongelingen en jongedochters in deze Bijbelsche Tafereelen niets eigenlijk gezegd schadelijks zullen aantreffen, is het hier geleverde niet van zoo groote waarde, dat wij den Schrijver zouden willen aanmoedigen, om zich zoo veel moeite te geven, en zich verder aan het gevaar bloot te stellen, om een martelaar van het rijm te worden.