Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1840

[p. 653]

Boekbeschouwing.

Henrici Egberti Vinke, Oratio de Religionis Christianae in conformandis hominum animis iisque eonsolendis vi atque efficacitate, habita die 26 Martii 1840, quum Academica regundae munus solenni ritu poneret. Trajecti ad Rhenum, apud J. De Kruyff. 1840. Form. 8va. maj. 52 pag. f :-50.

De redevoering, die de astredende Rector Magnificus op onze Hoogescholen naar oud gebruik doen moet, is dikwijls voor de Hoogleeraars eene moeijelijke of althans lastige taak, daar het hun, hoe uitstekend ook in hun vak, niet altijd gegeven is Redenaar te zijn, en het ook dikwerf moeijelijk is, eene stof te vinden, die algemeen behagen kan: maar er is ook daaromtrent eene nieuwe zwarigheid ontstaan, sedert dat zij (wat op zichzelf zeer gepast is) de fata prospera et adversa Academiae, gedurende hun Rectoraat, moeten vermelden, waarmede de gekozen stof niet altijd even goed overeenkomt. - Het was dus een gelukkig denkbeeld van den Hoogleeraar vinke, bij zulk eene gelegenheid, ter inleiding terstond te beginnen met de vermelding van het geleden verlies, door den dood der Hoogleeraren van heusde, heringa en suerman, den Zoon, en hieruit aanleiding tot zijn onderwerp te nemen, namelijk den invloed van de Christelijke Godsdienst, om het hart der menschen te vormen en te vertroosten, willende het eerste in het voorbeeld der drie overledenen aantoonen, het laatste op zijne in die verliezen deelnemende Hoorders toepassen.

Wat nu de uitvoering van dit plan aangaat, heeft Ref. dezelve, wat het eerste punt betreft, vooral met genoegen beschouwd ten aanzien van wijlen Prof. van heusde, in wiens wijsgeerig onderzoek, onderwijs en zedelijk bestaan de Redenaar de weldadig vormende kracht van het Christendom zeer doelmatig aantoont. Doch ten opzigte

[p. 654]

van wijlen de Hoogl. heringa en suerman zij het Ref., pace Viri Clarissimi, vergund te zeggen, dat hij zich eenigzins teleurgesteld gezien heeft, daar hij hier meer een gewoon levensberigt vond, waarin de lotgevallen, verdiensten en schriften dier waardige Mannen vermeld worden: hetzelve wordt wel besloten met eene korte algemeene opmerking, dat zij zoo veel goeds, als zij getoond en gedaan hebben, aan den invloed van het Christendom te danken hadden; maar dit is niet zoo kenmerkend in de herinnering van hunne, vooral bij heringa bekende en erkende, verdiensten ingevlochten, als bij de beschouwing van van heusde. - In het andere en bij vergelijking zeer korte deel dezer Redevoering wordt de vertroostende invloed van de Christelijke Godsdienst, met toepassing op de vermelde sterfgevallen, zeer gepast voorgesteld. - Hierop wordt van het overige, dat tot de Academie betrekking heeft, kortelijk melding gemaakt, en, na eene naar tijdsgelegenheid en in den geest der Redevoering doelmatige toespraak aan de jongelieden, overgegaan tot het verslag, dat de Akademische Secretaris doet van den uitslag der beantwoorde prijsvragen, tot de uitdeeling der hierdoor behaalde eereblijken, onder toespraak des Redenaars, en eindelijk tot de overdragt van het Rectoraat aan zijnen opvolger, over welk een en ander het niet noodig is hier uit te weiden. - Achteraan is geplaatst eene lijst der schriften, die door wijlen de drie vermelde Hoogleeraars uitgegeven zijn.