Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1840

Henry Masterton. Historisch Romantisch Tafereel uit de tijden van Karel I. Naar het Engelsch van George Paine Rainsfort James, Esq. Door Steenbergen van Goor. III Deelen. Te Amsterdam, bij G. Portielje. 1839. 880 bl. f 8-60.

Bestaat al dikwerf de aanhef van vele beoordeelingen in eenen uitval tegen de vertalingswoede, welke, door het groot aantal van vreemde, in onze taal overgebragte voortbrengselen, bijna geen plaats overlaat in onze tijdschriften tot aankondiging van oorspronkelijke werken, en bepaalt zich daardoor van zelve de beoordeeling van vele vertaalde romans tot een enkel woord van aanprijzing of afkeuring, zoo verdienen nogtans meesterstukken in deze soort eene vereerende uitzondering. Onder de zoodanige rangschikken wij gaarne dezen roman. Niettegenstaande eene zekere langwijligheid, welke aan de Engelsche romans eenigermate eigen is, vereenigt zich hier alles, om de lezing van dit werk geschikt te doen zijn tot het verschaffen van een aangenaam onderhoud. Het woelige tijdvak, waarin de gebeurtenissen voorondersteld worden voorgevallen te zijn, derzelver tooneel, Engeland onder karel I, Frankrijk ten tijde der Fronde, het belangwekkende karakter en de afwisselende lotgevallen van den hoofdpersoon des verhaals; en de schoone stijl; dit alles zal den lezer, die van den reeds, ook onder ons, met roem bekenden Schrijver iets goeds, iets schoons verwacht, dit werk met uitstekend genoegen doen lezen.

Onder de luimig voorgestelde personen is Monsieur de vitray eene scherp geteekende karikatuur van den met al wat Fransch is overdreven ingenomen Franschman. Het karakter van den kleinen vuurbal, die als een knaap van tien jaren met dolk en geweer steekt en schiet als een oud soldaat, en in dit verhaal vrij wat vijanden nederlegt, is, op zijn zachtst

[p. 270]

genomen, onwaarschijnlijk. Over het geheel schijnt de Schrijver con amore vechtpartijen en doodslagen te schilderen; ofschoon wij gaarne toegeven, dat het bloedvergieten in dien tijd eene alledaagsche zaak was in beide de reeds genoemde landen, en dat dus deze schildering behoort tot de geschiedkundige waarheid van het tasereel. Eenigzins gezocht is de voorstelling der eenzaamheid als eene persoon, wanneer masterton bij het bezoeken van eenen bouwval zegt: ‘Niemand, behalve de hier heerschende eenzaamheid, merkte op, welk een wezen het toeval hier binnenvoerde.’ Wat de vertaling betreft, vonden wij, zonder opzettelijk naar fouten te zoeken, doodelijk doel voor aan den dood gewijd doel, donkere en heldere zonneschijn voor donkerheid of schaduw en heldere zonneschijn, in het Fransen voor in het Fransch. Geschriften van deze soort oefenen veel meer, dan men oppervlakkig meenen zou, invloed uit op de taal en wijze van spreken van derzelver talrijke lezers. Keurigheid van taal en stijl is dus een wezenlijk vereischte ook in zulke overzettingen. Vooral missen wij dezelve ongaarne in de vertaling van dezen roman, die, wegens het reeds opgenoemde goede en ook wegens deszelfs zedelijke strekking, aanspraak heeft op eene gunstige ontvangst bij ons lezend publiek.