wordt voorgevallen te zijn. Het werk bezit geene der vereischten van eenen geschiedkundigen roman. De lezer oordeele zelf uit de opgave van den inhoud. Hippolite, de held des verhaals, berokkent zich door zijne ondeugden den vloek van zijnen vader. Door dezen onterfd, geeft hij zich in vreemde landen toe aan het plegen der zwaarste gruwelen, verrijkt zich door roof en moord, en komt, door het lange tijdsverloop onbekend geworden bij zijne landgenooten en bloedverwanten, in zijn vaderland terug. Onder den aangenomen naam van Durmer verwerft hij het vertrouwen en de vriendschap van den echtgenoot zijner overledene zuster, en wordt na diens dood de voogd der dochter van zijnen zwager. Ten einde ten minste zijnen zoon weder in het bezit te doen geraken van het vermogen, hetwelk hem ten gevolge der onterving door zijnen vader was ontgaan, tracht hij zijne nicht met zijnen zoon te doen huwen. Na de mislukking van dit plan, daar Constance den braven Ernest bemint, staat hij beiden naar het leven. Deze aanslag mislukt, maar bij vergissing vermoordt Durmer zijne eigene dochter. Nu worden alle zijne misdrijven ontdekt, en hij ontvlugt den kerker, om door zelfmoord de hem dreigende straf te ontgaan. - Hoe weinig zoodanig verhaal aanspraak heeft op den naam van geschiedkundig, valt van zelf in het oog. Noch van den kant van het belangwekkende en behagelijke, noch van dien der zedelijke strekking, mogen wij het boek aanbevelen. Het meeste, dat wij kunnen zeggen, is, dat het zich van andere werken van denzelfden Schrijver, wiens Ark vol onreinheid, verfranschten onzin, en laster, die tot in geslotene kringen drong, gelukkig met diens dood gesloopt werd, daardoor onderscheidt, dat wij in hetzelve geene tooneelen geschetst vinden, die de zedelijkheid kwetsen. Van welke zijde ook beschouwd, is het boek volstrekt onbeduidend.
No. VII. Boekbesch. bl. 288, noot, staat jac. IV:10, lees III:10.
Auteursrechtvrij