thagoras door zijne leerlingen. Ter proeve een enkele trek uit het verhaal der inneming van Breda: ‘De wacht werd overrompeld en doodgestoken.’ Nu men eens vooral weet, dat de menschen dood zijn, zouden wij ze maar hebben laten rusten. Maar onze Schrijver heeft nog eene belangrijke bijzonderheid vergeten, en voegt er bij, dat de wacht stervende uitriep: werda? Nu, zou men zeggen, is de wacht toch zeker voor goed dood. Maar neen, nu kwam de wacht, die N.B. reeds doodgestoken was, op de beenen, en werd niet tot de overgave genoopt, vóór dat heraugiere bevel had gegeven, om door de deuren en vensters te schieten. Voorts ontmoeten wij nog doodslag voor aanslag, en te Engeland voor in Engeland. Buiten dit blijkt het uit geheel het boekje, dat het leven en de daden van Prins maurits een onderwerp is ver boven het bereik van den Schrijver, wien het aan oordeel schijnt te ontbreken, om de gebreken van zijnen held te verschoonen op eene wijze, die niet nadeelig is voor het zedelijk gevoel van zijne jeugdige lezers,
evenmin als hij in staat is, om de door den Prins aan het vaderland bewezene diensten in zoodanig daglicht te plaatsen, als geschikt is, om dezelve op den regten prijs te doen waarderen.