lingen bezield; terwijl men alle de tijdperken zijner schande (den moord van d'enghien en van toussaint l'ouverture, het verraad omtrent den Koning en den Kroonprins van Spanje, zijne echtscheiding, de eerlooze vastzetting van zijn' naar Parijs gelokten Broeder lodewijk, de vlugt uit Rusland, van Waterloo, enz.
enz.) onvermeld laat, om alleen die schitterende punten te zien, waarin hij voor Franschen mogt prijken, maar waarin geen eerlijk Hollandsch hart iets anders zal ontdekken, dan den weêrglans van dat onzuivere vuur, hetwelk steden, landen, werelddeelen verslindt ten behoeve des heilloozen roems van éénen aardworm, die op zijne honderdduizenden bralde en Godtergend zeide: Dieu dans le Ciel, napoléon sur la Terre! Dan, het behoefde slechts een geblaas van den adem des Almagtigen, en die zesmaal honderdduizend werktuigen zijner heerschzucht verstijfden! Wat het voor nuttigheid hebbe, om thans, nu die zelfde woelige geest van bemoeijing met andere Volken de Franschen weder begint te bezielen, de geheele trotsche snorkerij en leugentaal van napoleon, waarmede hij zijne ijdele Natie begoochelde, weder te voorschijn te halen, begrijpen wij niet, althans niet, waarom men de Duitschers en Nederlanders, die waarlijk geen van beiden verpligtingen aan de Franschen en hunne veroveringszucht, allerminst aan napoleon, hebben, dien bijna vergetenen Revolutionairen onzin weder komt opdisschen.
Doch, hoe het daarmede zij, het karakter van den held, althans zijn aangenomen tooneelkarakter, was door hemzelven, in zijne eigene gezegden, dagorders, discours d' apparat, enz. zoo dikwijls afgeschilderd, dat het onmogelijk was, zich daarin te vergissen, of zulk een Carricatuur te maken, als durand van onzen willem I en zijne vrienden gemaakt heeft. Maar, zoo als gezegd is, het is ook alleen het tooneelkarakter, zoo als hij, die zich den man des noodlots noemde, beschouwd wilde worden. De personen zijn gedeeltelijk historisch, gedeeltelijk verdicht, zoo als zekere Kameleon labredeche en een spion, dien napoleon bij Toulon het leven redt, die hem naderhand getrouw dient, die hem op St. Helena wil doen ontsnappen, en daarom wordt opgehangen, terwijl zijn Meester sterft; en nog zekere Lotharinger van napoleon's lijfwacht. De tooneelen zijn de volgende: het begin zijner loopbaan te Toulon, welke stad hij tot de overgave dwingt, hetwelk men niet ziet, maar voorziet; dan springt men elf jaren, den geheelen Italiaanschen, Duitschen, Egyptischen en tweeden Italiaanschen veldtogt, over, en ontmoet buonaparte te St. Cloud, op het punt om Keizer te worden. De gebroeders polignac komen hier als sluikmoordenaars voor. Nu, dat is in den geest der Omwenteling, een gevangen man te lasteren! Maar erger is de Anachronismus in iets, dat eerst 29 jaren geleden is; men doet het daarin voorkomen, alsof de vredebreuk over Malta en de vernietiging van het Traktaat van
Amiens in 1804, tijdens napoleon's verheffing tot Keizer, nog niet
Auteursrechtvrij