Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1833

Novum Carmen Latinum, dicatum Collegio Spei Nauticae Amstelodamensi. Amstelodami, apud G.J.A. Beijerinck. 1832. 8vo. 30 pag. f : - 50.

Niet minder schoon, dan het met roem bekende Carmen elegiacum van denzelfden, zich niet noemenden, doch aan velen niet onbekenden, achtingwaardigen Dichter, is dit novum Carmen. Bl. 17 hinderde ons een harde regel:

waar, volgens den gewonen rhythmus, de rust achter fraus zou moeten invallen; doch de zin vordert: , quo Il fraus Angla , onus.

Soortgelijke aanmerking hebben wij, bl. 27, op:

Dit zou moeten klinken: non | pudor, terent. Maar de zin gebiedt het aldus: , | nam est |, terent. Zoodat de pentameter daar bijna de kadans heeft van een versus jambicus trimeter hypercatalecticus; schoon anders het metrum goed is. Men hoore: , nam est pudor, terent.

Toen wij, bl. 6, lazen:

Parva tibi est, parva est Europa, Philippe.

dachten wij eerst, dat het eene schrijf- of drukfout was voor: Parva tibi &c., schoon wij nog liever hadden. Doch bl. 13, waar wij vonden:

Litora viderunt hoc scelus.

overtuigde ons, dat de Dichter verkiest. Is hiervoor

[p. 85]

genoegzame grond? Bij de Ouden was het woord, zoo wel als over het algemeen het werelddeel, onbekend. Africa heeft de penultima kort. Ware het niet beter, die regelmaat, welke met de gewone uitspraak overeenkomt, te volgen?

Niet alle Noord-Nederlanders zullen den Dichter, met opzigt tot de hereeniging met België, nazeggen (bl. 18):

Foedere quod certo Deus et natura ligavit,

Humanae haud poterunt dissoluisse manus.

Hoe geheel in den antieken geest is het volgende tot leopold (bl. 19):

Quin degens roseis, ut quondam, in odoribus aevum,

Otia lascivae plena quietis agis?

Caesariem compone, venustos indue cultus,

Et canta Glyceris carmina grata tuis.

In thalamo lentus, fuge dux Pari, spicula et hastas,

Praesidio Cypriae tutus, ut ante, Deae.

En een weinig verder:

Proripe te, dux magne, tuosque revise Britannos,

Discessu tolles dedecus omne tuo.

Crimina Idumeae veluti communia gentis

Abstulit emissus per loca sola caper.

Te pater haud genuit, corpus sine pectore, laudi.

Bella gerant alii, rex Leopoldus amet.

Hoc facient, sua quos virtus et caussa volentes,

Vox patriae et cari regis, ad arma vocat.

Vox sacra trans Vahalim audita est Mosamque. Volavit

Alta super Flevi, fulminis instar, aquas.

Majores volvunt et Rhenus et Isala fluctus.

Exsurgunt tumidis Hunsus et Aha vadis.

Arma viri clamant, juvenes arma, arma, frequentant.

Millia, quot nunquam patria vidit, eunt.

Non genus, aut proavi, non divitis otia vitae,

Non retinent carae dulcia vincla domus.

Ipsae etiam matres, matres lacrimabile rident,

Armaque dant natis dura tremente manu.

Dilectum trepidans virgo producit amicum,

Ingenuo teneras tincta rubore genas.

[p. 86]

 

Stuite quid huic populo opponis Leopolde? Cohortes,

 

Conscia quas sceleris mens agit aegra sui.

Men ziet, dat een Dichter, die taal en versificatie genoegzaam magtig is, ook zeer wel in het Latijn uit het hart kan dichten. Waarlijk! niet alle poëtae recentiores zijn of waren bijeenzamelaars van centones, gelijk sommigen, in hunne blinde partijdigheid, beweren.