Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1832

In vreemde taal niets nationaal.

(Eene ware Anekdote.)

Voor zeker Hoeden - magazijn

(Ik zou het liever winkel heeten,
Maar 't woord is oud en afgesleten)

[p. 740]

 

Was keur van hoeden ligt en fijn,

 

Met briefjes, om de vaste prijzen

 

En soorten ieder aan te wijzen.

 

Daar stond er onder allen een,

 

Die, met zijn' spitsen bol en slappe breede zoomen,

 

Heel ongemeen,

 

Doch, naar het scheen,

 

Uit de oude doos gekomen,

 

En echter, naar zijn' nieuwen gloed,

 

Een vaderlandsche ronde hoed;

 

Een manshoed, namelijk; en 't opschrift, lieve lezer,

 

Was: mode national. Gij voelt nu wel, dit wees er

 

Den smaak en soort terstond van aan.

 

Een spotter, dien ik daar vond staan,

 

Den winkel deftig ingetreden,

 

Vraagt stemmig: ‘Ben ik hier teregt

 

In 't magazijn van nieuwigheden,

 

Alwaar, gelijk mij is gezegd,

 

De hoed verkocht wordt, die mij vader landsch zal kleeden?’ -

 

‘O ja, Mijnheer! (zegt fluks een vaardige gezel)

 

Hier heeft Uw Edele 't model.’ -

 

‘Maar, jongenlief, versta mij wel!

 

Mijn hoed moet vader landsch, dat is, goed Hollandsch wezen,

 

En kwalijk kan ik 't opschrift lezen!’

 

 

 

Oud-Nederlanders! weest toch waarlijk nationaal,

 

(Naauw gun ik zelfs dit woord bij ons een goed onthaal)

 

En houdt u bij uw moedertaal.

Amsterdam, 1832.

p. hanou van arum.