Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1832

[p. 133]

Anna van Geijerstein, of het Meisje van den Nevel. Door Sir walter scott. Uit het Engelsch. III Deelen. Te Amsterdam, bij de Gebr. Diederichs. 1831. In gr. 8vo. Te zamen 884 bl. ƒ 7 20.

De manier van walter scott is bekend. Het werk, dat onder bovenstaanden titel wordt aangeboden, zal den liefhebbers van zoodanige lektuur zeker welkom zijn. Het Meisje van den Nevel, langen tijd een raadselachtig wezen, speelt eene niet onbelangrijke rol in dezen geschiedkundigen Roman. De daadzaken, welke den hoofdinhoud uitmaken, zijn voorgevallen omstreeks het midden van de tweede helft der vijftiende eeuw. De inkleeding wordt wel eens wat onwaarschijnlijk; doch ten opzigte van een zoo verwijderd tijdperk mogt een Romanschrijver die vrijheid gebruiken. Walter scott wilde karakters, zeden en gewoonten uit de vijftiende eeuw schetsen, en hierin is hij uitnemend wel geslaagd. Twee voorname Engelschen, onder het gewaad van kooplieden of rondreizende kramers verborgen, komen in Zwitserland, en worden door anna van geijerstein uit dreigend gevaar gered. Hier vond de Schrijver gelegenheid, om grootsche natuurtooneelen en tevens de schoone eenvoudigheid der Zwitsersche zeden te beschrijven. Vroeger hadden deze moedige en vrijheidlievende bergbewoners het hatelijk juk van Keizer albert afgeworpen; thans werden zij bedreigd door karel den stouten, Hertog van Bourgondië, welke op den titel van Koning vlamde. Een gezantschap van edele, heldhaftige Zwitsers nadert de grenzen, om over vrede te handelen, maar wordt verraderlijk overvallen. De beide vermeende kooplieden, welke hen verzellen, om bij karel zekeren last uit te voeren, geraken mede in gevaar. Een hunner komt in handen van het Veemgerigt, waarvan eene treffende beschrijving wordt gegeven. De Hertog van Bourgondië wil den oorlog. Margaretha van anjou, Koningin zonder land, verlangt zijne hulp, om den verloren troon van Engeland weder te beklimmen; karel schijnt niet geheel ongenegen, maar wil eerst den vrijheidsgeest der Zwitsers snuiken. De schildering van zijn kostbaar uitgedost leger is schoon en naar waarheid, volgens berigt der Geschiedenis. De uitkomst leerde, dat de trotsche Hertog de sterkte van een klein en eenvoudig,

[p. 134]

maar vrijheidlievend volk te weinig had gerekend. Om zijne heerschzucht was hij gehaat bij velen, en werd voor het Veemgerigt gedaagd, dat hij meende te kunnen trotseren. Na eerst ten jare 1476 in de bergengten bij Granson en Morat door de Zwitsers verslagen te zijn, sneuvelde hij het volgende jaar in de nabijheid van Nancy. Anna van geijerstein verschijnt weder op het tooneel, en het raadselachtige is grootendeels opgelost.

Wij twijfelen niet, of lezers en lezeressen zullen genoegen in eenen Roman vinden, die, op eene allezins onderhoudende en belangwekkende wijze, ons zeden, gewoonten, begrippen, meeningen, bijgeloovigheden en den riddergeest der vijftiende eeuw leert kennen. Men ziet reeds eenigermate den strijd tusschen licht en duisternis. Men verheugt zich, dat, na vele gevaren en wederwaardigheden, de zaak der vrijheid zegepraalt over de dwingelandij van karel den stouten, die destijds ook over een groot gedeelte van ons Vaderland heerschappij voerde.

De vertaling is vrij goed. D. I. bl. 161. wordt van iemands aangezigt gezegd, dat het bloedrood was, als de maan, wanneer zij in het noordwesten opkomt. Dit zal zeker eene drukfout zijn. Wat D. II. bl. 11. knudels (eene soort van meelspijze) zijn, zullen niet alle lezers verstaan. Onnaauwkeurigheden van dien aard komen er meer in voor. Op bl. 146. staat klank, in plaats van geluid, der stroomende rivier. Ieder Deel heest, behalve het titelvignet, eene fraaije plaat.

Het lezen van zoodanigen Roman, die, wat de hoofdzaken betreft, gebeurde zaken behelst, kan althans deze nuttigheid hebben, dat men die dagen van bijgeloof en onveiligheid in den lande niet terugwenscht, maar het goede van onzen leeftijd des te meer opmerkt en waardeert.