Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1829

Gevangenneming eener rooversbende, ten gevolge van onvrijwilligen doodslag.

(Gazette des Tribunaux, Fevr. 1829.)

Nantua, 17 Febr. 1829.

Ziehier het naauwkeurig verhaal van een zeer zonderling geval: Een voerman, dagelijks af en aan rijdende van Bourg naar Genève en terug, naderde laatstgenoemde stad, toen hij eene arme vrouw ontmoette, uitgeput, zoo 't scheen, van vermoeijenis, welke hem om een plaatsje bad in zijn rijtuig, opdat zij vóór den nacht de poort mogt bereiken. De voerman, bewogen door het besef, dat dit mensch, bij de strenge koude, vooral des nachts, ligtelijk konde bezwijken, was terstond gereed, haar, behalve eene plaats, een' bos stroo af te staan. De voetgangster prevelde eenige woorden van dankbaarheid, steeg op, strekte het matte lijf achter in het rijtuig uit, en sliep in, na zich met hooi en stroo welgedekt, en de kap van haren mantel over het aangezigt gehaald te hebben. Welhaast verkondigde een regelmatig snorken den hulpvaardigen man, dat zijne gezellin een' diepen slaap genoot; waarom hij haar dan ook niet wilde vergen af te stijgen, ten einde zijn paard te verligten, bij de scherpe helling van eenen berg, niet verre van Genève. In de vlakte gekomen, trok hij den ijzeren haak (sabot) terug, die een der wielen vasthield, en, om zich de moeite te sparen van denzelven, volgens gewoonte, vast te maken, wierp hij dien onachtzaam in het rijtuig, en kwam nu te voet aan de poort. Zich thans de arme vrouw herinnerende, riep hij haar toe, dat de togt volbragt was, en dat zij zou afstijgen. Hij riep herhaalde keeren, maar kreeg geen antwoord. Onverduldig zette hij nu den voet op een der wielen, en, zich met de eene hand vast-

[p. 216]

houdende, greep hij met de andere de vrouw bij de beenen, en trok haar, zonder pligtplegingen, naar zich toe tot aan den rand van het rijtuig, bestendig roepende: ‘Vrouwtje! vrouw! word dan wakker!’ Maar de vrouw bleef onbewegelijk en antwoordde niet, schoon zij niet meer snorkte. Thans eenig onheil vermoedende, sprong hij in het rijtuig, schudde haar bij herhaling, en ontdekte nu, tot zijne groote ontsteltenis, dat hij een lijk omvatte! Terstond werd er om een' geneesheer gezonden. Deze verscheen, verzeld van een' beambte der Policie. Thans bleek, dat een geweldige slag, aan het hoofd toegebragt, den dood had veroorzaakt. Die flag was het werk geweest van den voerman: de haak, onvoorzigtig heengeworpen, had de slapen der ongelukkige getroffen. Zoo was dan het mededoogen van den goeden man de oorzaak geworden van een' onvrijwilligen moord! Intusschen ging men voort met de vrouw te schouwen, en weldra deden zich uitroepingen van verwondering hooren. ‘O!’ riep de Griffier, ‘deze zoogenaamde vrouw is een man!’ - ‘Hemel!’ riep een ander, ‘ziedaar een dolk! ziedaar pistolen!’ Bij voortdurend onderzoek, vond men in een' der zakken een' brief, bij welken de gewaande vrouw verzocht werd, zich dien eigen' avond, om middernacht, aan de poort van zeker kasteel te laten vinden digt bij Genève, met belofte van krachtdadige medehulp en het uitzigt op een' goeden buit. - Reeds daalde de nacht op het meer. Begunstigd door deszelfs schaduwen, legden de Gendarmes zich in hinderlaag rondom het bedreigde kasteel. Weldra werden negen personen, hetzelve naderende, gevat en gekneveld. Men wekte de bewoners van het kasteel; en de eigenaar, een zeer rijke grijsaard, vernam nu te gelijk het groot gevaar, dat hem boven het hoofd had gezweefd, en zijn behoud door de onvoorzigtigheid van een' voerman. Gedrongen door een dankbaar gevoel voor de beschermende hand der Voorzienigheid, heeft hij, naar men verneemt, den man, die, onwetend, hem veelligt het leven heeft gered, een jaargeld geschonken. - In gevolge van de inlichtingen, door het bestuur van Genève aan dat van Nantua gevraagd, is reeds gebleken, dat zich een misdadiger uit die omstreken onder de roovers bevindt.