Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1829

Gedenkschriften van Vidocq, Chef der Veiligheids-Politie, tot in 1827. Uit het Fransch. Iste, IIde en IIIde Deel. Te Amsterdam, bij de Gebr. Diederichs. 1828. In gr. 8vo. 897 Bl. f 5-80.

Reeds drie lijvige boekdeelen, en nog moet er ten minste een, en, zoo het schijnt, wel het belangrijkste, volgen. Hoe is het mogelijk, dat men geene zwarigheid maakt, zoo vele kosten aan het overbrengen, op onzen bodem, van zulk een boek te besteden? Het is waar, onbelangrijk voor den beoefenaar van menschen en menschelijke belangen, van de krankheden der menschelijke maatschappij in het bijzonder, is het niet. Maar is die wetenschap voor allen even noodzakelijk, en, zoo ja, is ze dan op geene goedkoopere, zoo wel als veiliger wijze te verkrijgen, dan door middel van zulk een schandtafereel? Inderdaad, wij schrikken op het denkbeeld, dat hetzelve, gretig voor leesgezelschappen gezocht, welligt allerlei huizen zal ingaan, in allerlei handen zal geraken, en jeugdige harten met gruwelen bekend en gemeenzaam maken, aan welke zij niet moesten kunnen denken

[p. 320]

of gelooven. Waarom ten minste al die tooneelen van vuilen wellust en ongebondenheid niet achterwege gelaten, waaruit volstrekt niet anders dan kwaad te leeren is? Waarom, door een oordeelkundig uittreksel, in plaats van geheele vertaling, niet tevens de kostbaarheid verminderd en de schadelijkheid en afzigtigheid weggenomen? Doch, het boek is er nu, en wij kunnen niet anders, dan daartegen waarschuwen, dat men het niet in onbevoegde handen geve. Ons verder over hetzelve uit te laten, het, buiten het reeds gezegde, te prijzen of te laken, werkte ligt onzer bedoeling tegen. Voor zoo verre wij het als waarachtig mogen beschouwen, en het is, bij al het bijna ongeloofelijke, niet zonder inwendige kenmerken van waarheid, verkondigt het onder anderen die jammervolle leer: dat de gevangenissen enz., in plaats van verbeterhuizen, meestal pestpoelen zijn, die het gebrek oneindig erger en ongeneeslijk maken; en dat dus (bij gevolgtrekking) de verbetering van het gevangenwezen, en wat daartoe behoort, eene der dringendste behoeften der maatschappij is. Mogt het dengenen, onder de Vorsten en volken, die hiertoe werkzaam zijn, niet aan moed en volharding ontbreken, om, met verachting van den laffen spot der traagheid en waanwijsheid, immer voort te gaan, met hunnen Meester, te zoeken en te behouden, wat verloren was!