Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1826

De kokoswater-verkooper te Parijs.

Als eene wandelende Najade, eene soort van Afgod der geringere volksklasse, die het weelderig salon van den limonade-verkooper niet durft naderen, vervangt de kokoswater-venter bij deze deszelfs plaats, en wordt het meeste aangetroffen op de openbare wandelplaatsen, op de Boulevards, en bovenal nabij de schouwburgen, toegewijd aan de achterbuurts-Thalia en

[p. 490]

de bastaard-Melpomene. Allergelukkigst voor zijnen handel, zijn de publieke fonteinen digtbij, en is het hem alzoo niet moeijelijk, zijnen drank te vernieuwen, wanneer de nadrukkelijke dorst der liefhebbers denzelven heeft uitgeput. Hoe de temperatuur ook zijn moge, en al staat de thermometer in de schaduw op 90 graden, de kokoswater-venter schreeuwt daarom niet minder luid: Wie wil drinken, frisch en koel! Niet zelden betwist men dien roep; maar hij stelt zijne onwrikbare koelzinnigheid en stilzwijgen tegen dusdanig beklag, en, of men het glas kokoswater al dan niet ledige, hij zegt: ‘Ingeschonken is gedronken;’ men bromt en men betaalt. Intusschen schijnt de menigte niet zeer keurig op het artikel der frischheid; en de drift, waarmede zij den kokoswaterverkooper bestormt bij het uitgaan eens schouwburgs of tusschen de bedrijven, het overgroot vertier van dezen, zoo het heet, verfrisschenden drank, bewijzen ontegenzeggelijk de nuttigheid dezer zwervende fonteinen. Niets is opmerkelijker voor den waarnemer, dan het oogenblik, waarop de bezoekers der galerij enz. de schouwburgzalen uitstormen, waar zij sinds een uur geworsteld hebben met de drievoudige plaag der hitte, der bedorvene lucht en der tooneelmatige gemoedsbewegingen, gelukkig nog, wanneer het kanonvuur en het schroot van een militair Melodrama hen niet in eenen toestand gebragt heeft, nabij het verstikken! Wie zal deze beklagenswaardigen te hulp komen, die wanen zich te vermaken, terwijl zij op het punt zijn van te bezwijken? Tot wien zullen zij zich wenden, ter prooije aan een' brandenden dorst? Wie zal hun kracht verleenen, om de schrikkelijke ontknooping te aanschouwen, waarin de dwingeland in de lucht moet springen met zijn paleis, of ook wel met zijne dwingelandij alleen? Wie zal in hunne verdroogde ingewanden een ten naastenbij klaar en helder vocht doen nederdalen, en hun de stof der tranen verschaffen, welke zij der ongelukkige, vervolgde en eindelijk zegepralende deugd hebben toegezegd? Wie anders, dan de kokoswater-venter, die, onbewegelijk, met de majesteit eens Gods, terwijl hij zijne schelletjes doet klingelen, de hand rustende op de vertroostende en lafenis spellende kranen, slechts op eenen wenk wacht, om het weldadig vocht in zijne groote vazen van verzilverd koper te doen vloeijen? Terwijl de bevoorregten dezer eeuwe hem met versmading voorbijgaan, om in het naaste koffijhuis hunne kruik bier of hunne karaf bessenwijn te orberen,

[p. 491]

omringen de werkman, de min, de kleine kinderen, de portierster den kokoswater-venter; elk wacht zijne beurt; het glas gaat van hand tot hand, van mond tot mond, zonder omspoelen; want de tijd dringt, het bedrijf kan beginnen, een overweldigend nabuur kan zich de plaats, die men verliet, toeëigenen, - hoe ware het mogelijk, in dusdanige omstandigheden aan eenige voorzorg of kleschkeurigheid te denken? De stuivers vliegen uit de zakken; sommigen zelfs laten een paar duiten in den steek, die hun van regtswege toe komen, en die de eerlijke koopman vruchteloos poogt hun terug te geven, want men moet vóór het opgaan van het scherm weêr binnen zijn. Met één woord, de kokoswaterverkooper is eene geheel theatrale personaadje. Zijn gansche aanwezen is verbonden aan de tooneelkunst. Sluit de schouwburgen, en de man heeft niets dan zijn kokoswater om van te leven. Vanhier ook, dat men geene grootere ijveraars vindt, dan hen, voor den schouwburg. Zij wenschen vurig het welgelukken van alle nieuwe stukken. Men noemt veelligt dien ijver belangzuchtig; want hoe meer schouwburggangers, hoe meer kokoswater-drinkers: maar zeg mij, lieve Lezer! slachten wij allen in de Maatschappij, edel en bedel, staats- en kooplieden, kunstenaars en schrijvers, ambtenaars en kruijers, enz. enz enz. in dit opzigt niet min of meer den venter van kokoswater?