Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1825

De troostelooze weduwenaar.

Heer Ligthart had zijn vrouw verloren,

Een dag of drie geleên;

Hij wilde van geen troosten hooren:

‘De Dood, de Dood alleen,’

Dus riep hij onophoudlijk uit,

‘Is 't, die op aard' mijn droefheid stuit!’

Men klopt. ‘Wie daar?’ - ‘De Dood.’ Ja, waarlijk;

Hij biedt zijn' dienst hem aan.

‘Och, vriend, mijn buurman ligt gevaarlijk;

Ei, doe hem met u gaan!

‘Want,’ zegt hij, ‘'t is diens jonge vrouw,

Die ik zoo gaarne hebben wou.’

D.