Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1820

Anna's boezem.

Een sneeuwvlokje onderstond op Anna's borst te dalen,

Om over haar te zegepralen.

‘Geen wit mogt bij het zijne halen!’

Maar 't werd gestraft voor dezen waan.

Want, ziende straks zijn' glans verbleeken,

Gevoelt het al zijn' trots geweken,

En smelt - versmelt in eenen traan.

Naar het Engelsch.
IJ.