Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1818

De Albigenzen, of de Kluizenaar in het Bosch van Caillavel. Een Geschiedkundige Roman, getrokken uit de Aanteekeningen van de XIIIde Eeuw. Gevolgd naar eene Fransche Vertaling van het Engelsche Handschrift van Anna Radcliffe. II Deelen. Te Amsterdam, bij de Wed. H. van Kesteren en Zoon. 1817. In gr. 8vo. 518 Bl. f 4-8-:

Zie hier een Roman, voorafgegaan door een geschiedkundig verhaal van den burgeroorlog tegen de Albigenzen, in het begin der dertiende eeuw in het zuiden van Frankrijk plaats gehad hebbende, maar echter volstrekt een Roman, vol riddertrouw en ridderliefde, vol oorlog en maagdenroof, vol spoken en wonderen, de laatste echter eindelijk natuurlijk opgelost. Het zou jammer zijn, indien het noodzaak ware, op die wijze de wereldgeschiedenis, ten minste eenigermate, bekend te doen blijven bij het thans levend en veel lezend publiek; zoo echter een of ander lezeresje enkel Romanlectuur verlangt, worde zij maar niet afgeschrikt door het voorafgaand geschiedkundig verhaal; niet alleen is het slechts kort, maar zij kan het schadeloos overslaan; en, alhoewel het de gebeurtenissen van het tijdvak aanstipt, waarin het verdichtsel gesteld wordt, zouden wij echter niet gaarne zien, dat men uit hetzelve alleen de Albigenzen beoordeelde, hier als altijd toch gevaarlijke ketters beschouwd, hoewel tevens erkend wordt, dat de oorlog minder gevoerd werd om die ketters te verdelgen, dan wel uit staatkunde en naijver. In het werk zelve bindt zich de Dichteres niet naauwgezet aan de geschiedenis, maar laat haar vindingrijk vernuft en levendige verbeelding werken. Dus levert zij een verdichtsel, met goeden smaak en sierlijk gekleurd, hetwelk den lust van iederen Romanlezer kan voldoen, geheel in den geest van dien

[p. 412]

vroegeren tijd, en te dien aanzien dan ook leerzaam; terwijl er niets bijkomt, dat de goede zeden kwetsen kan.

Wij ontmoeten hier aanstonds Arembert, den Baron van St. Felix, in zijn slot door hevige wroegingen gemarteld, en door spoken vervaard gemaakt. Geen wonder! hij had zich niet alleen met gewone gruwelen bezoedeld, maar was moordenaar van zijnen vader, schoonzuster en broeder enz., gelijk zich dat in het vervolg ontwikkelt. De vermoorde broeder leefde nog, woonde als een geheimzinnige kluizenaar in den omtrek; en deze was het, die, alleen met de geheime onderaardsche gangen des kasteels bekend, hem als spook kwam ontrusten. Arembert had, hoewel onwetend, eenen zoon van den zoo hij meende dooden broeder opgevoed. Deze, van edele inborst, en min of meer door den kluizenaar geleid, komt in de aanzienlijkste en edelste betrekkingen, verlieft op de jonge en schoone dochter van den Graaf van Toulouse, en in den loop der gebeurtenissen geraakt hij in verband met Edelen, mede op zeer schoone en kuische halve Vorstinnen verliefd; ook vindt hij zijnen broeder. Voeg bij dit alles het gewoel van den oorlog, den Roomschen dwang en vervolging, het aanhoudend gespook, eindelijk de schaking van alle deze schoonen, en de ontknooping bij het eindelijk optreden van den vermeenden doode, en gij voelt, Lezer! er is stof genoeg voor verwarring en ontwikkeling, spanning en ontspanning enz. enz., tot dat alles uitloopt op gelukkige huwelijken.

Ten slotte hebben wij de geschiedenis van den kluizenaar, of vermoorden broeder van Arembert; waardoor zich iedere nog overgeblevene donkerheid, en geheel het gespook, zeer natuurlijk ontwikkelt.