Naberigt.
De zegepralende toon van Alethophilus, in zijne zeer belangrijke Antikritiek in den Recensent No. III, rakende den verkeerden uitgang van twee namen, bij de vertaling van een brokje uit het Banquet de Léontis van Mevr. wyttenbach, is Recensent inderdaad bespottelijk toegeschenen. - Ziehier de eenvoudige reden van het gering vergrijp. Hij had het boekje slechts ter leen; en, de Recensie afgeschreven hebbende, komt hij op den inval, ten einde zoo wel het eene als de andere beter te doen kennen, er een klein staaltje bij te voegen. Dit nu werd vertaald door den Vriend, die het werkje bezat, en die, daarna zelf ten deele zijnen waarschijnlijken misslag zich herinnerende, denzelven achter No. IV onzer Letteroeff. reeds heeft aangewezen. - En nu, Heer Alethophilus! moogt gij Recensent bedanken, dat deze zich wel wilde verledigen, uw geschrijf nog met zoo vele woorden te vereeren: terwijl hij den Redacteur van den Recensent ook der Recensenten welmeenend raadt, zijne bladvulling, Antikritiek genoemd, voortaan dan toch een weinig beter en nuttiger te besteden.
Auteursrechtvrij