Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1817

Aan de lente.

Lieve Maagd!

Nu gij daagt,

Met vernieuwden luister,

Slaakt gij weêr,

Als weleer,

's Winters bange kluister.

'k Zie, wat vreugd!

U, verheugd,

Weêr te voorschijn treden.

Beemd en veld,

Alles spelt

Nieuwe aanvalligheden.

Lente! uw vuur

Doet Natuur,

Mensch en plant herleven.

Alles ziet,

In 't verschiet,

Zich der vreugd hergeven.

't Bar saizoen

Staakt zijn woên,

Vlugt bij uw verschijning:

Gij genaakt,

De aarde ontwaakt

Uit haar doodsche kwijning.

[p. 248]

 

Ja, uw magt

 

Deed, met kracht,

 

't Gure Noorden vlugten;

 

't Zuiden spreidt

 

En verbreidt

 

Balsemrijke luchten.

 

 

 

Reeds ontsluit

 

Bloem en kruid

 

Dikgezwollen knoppen:

 

Alles bloeit,

 

Mild besproeid

 

Door uw regendroppen.

 

 

 

't Mollig gras,

 

Dat nog pas,

 

Onder 't nat bedolven,

 

Angst en smart

 

Teelde in 't hart,

 

Ziet men vrolijk golven.

 

 

 

Waar ge uw tred,

 

Lieve! zet,

 

Spreidt gij ambergeuren.

 

Ja, uw hand

 

Tooit het land

 

Met de sraaiste kleuren.

 

 

 

't Vooglenkoor

 

Streelt het oor,

 

Daar zij 't loflied zingen,

 

Schoon van wijz',

 

U ten prijs,

 

Lust der stervelingen!

 

 

 

Nu vergeet

 

Landman 't leed,

 

Dat hij moest verduren;

 

Wel te vreê

 

Drijft hij 't vee

 

Uit de muffe schuren.

 

Vrolijk tiert

 

Al 't gediert';

 

Velden, bosschen, meren

 

Prijzen zaam

 

Uwen naam,

 

Om uw weldaàn te eeren.

 

 

 

Ook de mensch

 

Ziet zijn' wensch

 

Door uw komst bekroonen.

 

Zalig hij,

 

Die nu, vrij,

 

Op het land mag wonen!

 

 

 

Trotsche stad!

 

Al den schat,

 

Dien gij mij kunt geven,

 

Heb ik veil

 

Voor het heil

 

Van het buitenleven.

 

 

 

Neen, uw pracht

 

Heeft geen magt

 

Om mijn hart te boeijen:

 

Uw vermaak

 

Doet zoo vaak

 

Bange tranen vloeijen.

 

 

 

Rein geneugt,

 

Hemelvreugd

 

Stroomt op 't land ons tegen:

 

Waar geluk,

 

Vrij van druk,

 

Heerscht er allerwegen.

 

 

 

Dank, o God!

 

Voor het lot,

 

Ons en de aard' beschoren;

 

Daar we, o Heer!

 

Alles weêr

 

Zien op nieuw herboren.

 

 

 

J. v.d. S.

 

April, 1817.