Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1817

1. De Weldaad der Hervorming. Door Mr. R. Feith.

Een eenvoudig, doelmatig gezang, voor de gemeente, gesteld op de wijze van Ps. 118. Het losse blaadje kon ligt verloren raken; waarom het zeer goed is, dat men dit gezang in No. 4 der Bijdragen tot de plegtige viering van het derde Eeuwgetijde der Kerkhervorming kan wedervinden. Bij deze Bijdragen durven wij wel aanraden mede te bewaren:

2. Viertal Liederen; ter gelegenheid van het derde Eeuwfeest der Kerkhervorming: gevierd door de Protestantsche Kerken in Nederland. Door w.h. warnsinck, bsz. Te Amsterdam, bij W. van Vliet. 1817. In gr. 8vo. 15 Bl. f :-4-:

als welke liederen wij bevonden krachtig, gepast, en in den goeden, edelen, Christelijken geest. Dezelve zijn voor het gezang der geheele gemeente bestemd, naar zangwijzen uit het Evangelisch Gezangboek, bij de Hervormden in gebruik. Maar No. 3 en 4:

3. Gezangen, bij gelegenheid der plegtige viering van het derde Eeuwfeest der Kerkhervorming, in de Kerk der Herstelde Evangelisch-Lutersche Gemeente te Amsterdam, enz. Te Amsterdam, bij H.G. Hemmen, enz. In gr. 8vo. 24 Bl. f :-5-8

4. Zangen, bij gelegenheid van het derde Eeuwfeest der Hervorming, in de Lutersche Oude Kerk te Amsterdam uitgevoerd, enz. Door h.h. klijn. In gr. 8vo. 12 Bl. f :-5-8

gaven ons de altijd, maar vooral bij dit feest, zoo treurige bevestiging, dat de onderlinge scheure tusschen de Luter-

[p. 612]

schen, in ons vaderland, helaas! nog niet is geheeld; en misschien is het vandaar, dat wij in het eerstgemelde (No. 3) hier en daar, in hetgeen de gemeente zingen moest, wel iets meenden te voelen, dat wij voor het minst voor eenen donkeren wenk hielden op vermeende meerdere zuiverheid in de leer; hoezeer wij, niets van de bewuste scheuring wetende, dit misschien niet zouden hebben opgemerkt, en ons hartelijk konden vereenigen met hetgeen de gemeente zingende bidt. Maar de aanteekening, dat ‘margareta linderman te Eisleben in een' vrolijken kermisnacht luter ter wereld bragt,’ hadden wij hierbij wel kunnen ontberen; en wij twijfelen ook, of die vrolijke kermisnacht wel de juist gekozene uitdrukking zij: terwijl de op deze curieuse periode volgende uitroeping: ‘Hoe aanbiddelijk zijn Gods wegen!’ in zoodanig verband geplaatst, ons even ergerlijk als bespottelijk dunkt.

De laatstgemelde zangen (No. 4) bestaan in eenen voor-, tusschen- en slot-zang, in ons oog allezins gepast, en in dichterlijke waarde, zoo wij wél zien, alle de hier boven genoemde nog overtreffende.

Verhoor aller bede!

Daal, heilige vrede!

Daalt, Eendragt en Godsvrucht! daalt zegenend neêr!

Vereent aller pogen!

Verlicht aller oogen!

Geen scheiding verwijder' de Christenheid meer!

Stemt aller gemoed'ren

Tot innig verbroed'ren;

Maakt allen door liefde vereenigd en vrij!

Ja, dat alles verder

Één kudde, één Herder,

En de aarde van 't Godsrijk het evenbeeld zij!

Wél hem, wiens vervuld vertrouwen,

Wél hem, wiens gelukkig oog

Eens dien heildag mag aanschouwen,

Die dat feestuur vieren moog,

Dat het zegenrijkst verbond

Onder alle volken grondt!

Het laatste couplet wekt de gemeente op tot het zingen van den 150sten Psalm.