Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1816

Het leven van een' fiaker, of huurkoetsier.

(Uit het Fransch van piémouillé.)

Men zou denken, dat een Fiaker een erbarmelijk leven leidde? - in 't geheel niet! hij leeft met de groote lieden om 't best. Met het aanbreken des dags staat hij op, en treedt voor zijne staldeur, om te zien, wat weder het is. ‘Haal de D.....!’ zegt hij geeuwend, ‘het is het schoonste weder van de wereld.’ Of: ‘God dank! het zal vandaag een infaam weêr zijn.’ - Is dit niet geheel de gewaarwording eens rijken speculants, die de couranten leest? Het zal vrede worden... o wee! - oorlog... nu wrijft hij in de handen en grinnikt. Of: er zal duurte, hongersnood ontstaan... bravo! - elders is de oogst voordeelig... jammer!

Vloekend roskamt de Fiaker zijne paarden, vloekend spant hij ze aan, en met zweepslagen drijft hij ze op het plein; daarentegen heeft hij zijn rijtuig fluitende schoongemaakt. - Is dat niet volkomen de handelwijze der groote lieden, die met hunne meubelen veel zachter omgaan, dan met hunne domestieken?

Daar laat zich in de verte een man kijken, dien men het aanziet, dat hij eene siaker noodig heeft. Terstond rennen er zes op hem los. Hij kiest de beste, maar - hij neemt haar bij het uur, en nu kruipt de fiaker voetje voor voetje. - Zoo loopt men in de wereld om ambten, en kruipt in de waarneming van het ambt.

De Heer, die de siaker gehuurd heeft, maakt een bezoek. Terugkomende, vindt hij de paarden afgetoomd, en den koetsier in de kroeg. - Het beeld eener kanselarij, welker Chef vandaag niet verwacht wordt.

Thans rolt de fiaker voort. Een vrachtwagen komt den

[p. 736]

koetsier te na; hij loopt gevaar zijn rijtuig omverre geworpen of gebroken te zien; zijne scheldende tong en de zweep in de vuist helpen hem er eindelijk door, en terstond daarop overrijdt hij zelf eene kleine kabriolet, om welke hij zich verder niet bekommert. - Alzoo de man van de wereld, die geweldig schreeuwt, wanneer een magtiger hem aantast, maar zonder bedenken den onmagtigen op zijde stoot.

Niemand ter wereld kan zijne levens- of ten minste reisgezellen vrijer kiezen, dan de Fiaker. Om 9 ure des morgens, b.v., heeft hij in Parijs de keus tusschen eene suppliante, die haren man eene proviand-leverancie bezorgen wil, en haren minnaar van de Conscriptie vrijmaken; een' nieuwsgierigen vreemdeling, die den plantentuin en daarna het Muzeum bezoeken wil; [thans valt er zeker noch te leveren, noch te kijken; de gedaante, doch niet de zaak, is veranderd;] een' sollicitant om eene opengevallene plaats in het Instituut, die 144 bezoeken heeft af te leggen, en te spreken van de boeken, die hij - niet geschreven heeft, maar nog schrijven wil; of een' makelaar, die rondrijdt om geld tegen papier in te ruilen.

Om 12 ure zijn er weer andere bezigheden. De oude tooneelliefhebbers rijden naar de repetitien, of een paar jonge Incroyabels naar Bagatelle om elkander overhoop te schieten, of de lekkerbekken zoeken een dejeuner à la fourchette.

Om 3 ure verschijnen de dames in de Tuilerien, om de zon te zien opgaan, of spoeden zich naar het Palais Royal, om met de modekraamsters te snappen.

Om 5 ure beginnen de dinés. Wel den Fiaker, die zich dan in de voorstad St. Germain bevindt! Hij is zeker, tot een' rid naar de Chaussée d'Antin te zullen gehuurd worden.

Om 7 ure lokken de schouwburgen uit. Jammer inderdaad, dat de vlammen het Odeon verteerden! Toen daar nog gespeeld werd, kon de Fiaker er op rekenen, voor Menschenhaat en Berouw bevracht te zullen worden.

Om 11 ure gaat de schouwburg uit. Dan worden tot middernacht bezoeken afgelegd; er wordt gedanst tot 1 ure, en gespeeld den ganschen nacht door.

Men ziet, dat in de hoofdstad van het groote rijk niets gewigtigs geschiedt, waaraan de Fiaker geen deel neemt. Men voege er bij, dat de Fiakers thans met de equipages der rijkste lieden wedijveren, gelijk dezen de plaats oprijden, en

[p. 737]

bijna tot in de kamers dringen. De Heeren der equipages en de Fiakers schijnen somtijds oude kennis te vernieuwen!