Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1816

De genezing door lagchen.

In deze gedienstige eeuw wordt het publiek dagelijks uitgenoodigd tot het gebruik van zulke onfeilbare geneesmiddelen voor iedere ongesteldheid des menschelijken ligchaams, dat ziek te zijn schier voor zotheid, en te sterven voor weinig minder dan zelfmoord gehouden wordt. Alle deze krachtdadige geneesmiddelen, echter, komen zoo min ziekten als den dood voor; zoodat ik gerust op mijn Panacea durf roemdragen, dat in sommige ziekten eene volmaakte genezing, en in alle eene zigtbare verligting te weeg brengt, en in louter lagchen bestaat. Dezelfs uitwerkselen zijn even zoo verbazend als veelvermogend, en behoeven geene valsche of pralende bewijzen, om de menschen te overtuigen en tot het gebruik over te halen. De zieke wordt hier niet overladen met leelijke dranken van Geneesheeren en Apothekers, maar geniet een aantal vervrolijkende prikkelingen, wier werking de aangenaamste gewaarwording verschaft, en, daar dezelve het gestel verlevendigen, bevorderlijk zijn tot gezondheid en een lang leven.

Het volgende, voor welks echtheid wij instaan, moge dienen tot een staaltje: Eene oude vrouw had eene koe, die ziek werd. In haren nood, vreezende het voornaamste middel haars bestaans te verliezen, nam zij hare toevlugt tot den Predikant, in de kracht van wiens gebeden zij een onwankelbaar geloof stelde, en verzocht zijn Weleerw. op het nederigst, hare zieke koe te bezoeken, en voor derzelver herstelling te bidden. De waardige man, in stede van door dezen trek van eenvoudigheid zich beleedigd te achten, begaf zich in

[p. 601]

den achtermiddag naar hare hut, om de arme vrouw te troosten, en naderde het zieke dier, driewerf rondom hetzelve henen wandelende, en elke keer met zeer veel deftigheids deze woorden herhalende: Indien ze sterft, dan sterft ze; maar indien ze leeft, dan leeft ze! Gelukkiglijk herstelde de koe, hetwelk de weduwe geheel toeschreef aan de kracht van het gebed des Predikants. Kort hierop werd deze zelf aan eene ontsteking in de keel, tot bittere droefheid zijner gemeente, die hem opregt liefhad, zeer gevaarlijk ziek. De dankbare weduwe begaf zich, diep bedroefd, naar de pastorij, verkreeg, met veel moeite, van zijne bedienden den toegang tot zijne kamer, en, driewerf zijn bed rondloopende, herhaalde zij met gevouwen handen: Indien hij sterft, dan sterft hij; maar indien hij leeft, dan leeft hij! waardoor de Predikant zoodanig in lagchen uitbarstte, dat de zweer doorbrak, en eene dadelijke genezing volgde.