Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1816

[p. 46]

Verslag van twee bokspartijen, door een' ooggetuige.

(Eene nadere Bijdrage tot kennis van de Levenswijze en Vermakelijkheden der Londensche Groote Wereld.)

Londen, 20 Sept. 1815.

Maandag namiddag waren alle wegen, naar Highgate en Hampstead leidende, met menschen van elken ouderdom en geslacht bedekt. Zij verzamelden zich te Golders-Green, niet verre van Hampstead. De Boksers waren grip en bill hales. Ten half vier ure traden zij in den kring; zij waren nagenoeg van gelijke grootte en ligchaamssterkte. De Adjudanten van grip waren oliver en shelton; tom jones en dick weal die van hales. In 't algemeen wedde men voor hales, wijl deze reeds als uitstekend Bokser bekend stond. Grip had nog slechts geringen roep; en dit was de eerste maal, dat hij openlijk optrad. De toeschouwers en eene ontzaggelijke menigte Dames, (!) welke in eenige honderd rijtuigen om den grooten kring van rondomme geschaard stonden, waren ongemeen begeerig naar den kamp. Onder de gebruikelijke ceremonien, ving dezelve thans aan, en duurde, met eene tot dusverre bijkans ongehoorde hardnekkigheid, een volslagen uur aaneen voort. Beide Kampvechters zwommen in bloed. Na eenig uitrusten, begon de strijd op nieuw, en duurde wederom drie vierde uurs. Zij maakten niet minder dan zeven-en-vijftig vertwijfelde gangen of toeren (rounds), en ontwikkelden daarin zoodanige vaardigheid en zulk eene voortreffelijke Boksmethode, dat zelfs de ervarenste kunstkenners daarvan verbaasd stonden. Bij den zeven-en-vijftigsten gang gleed hales uit, en deed een' schrikkelijken smak met het hoofd tegen den grond. Nu waren de meeste wedders op hand van grip. Maar het was bezwaarlijk, ja onregtvaardig, naar den tot dusverre gevoerden kamp te oordeelen, den een' of ander' eene bepaalde voorkeuze te geven. Thans, echter, maakten zij weder veertien gangen, in welke allen hales moest onderdoen, zoodat hij ten laatste niet langer overeind kon staan. De overwinnaar grip werd algemeen toegejuicht. Hales moest van zijne Adjudanten in eene huurkoets worden weggebragt. Onze bekwaam-

[p. 47]

ste Boksers waren tegenwoordig, als belcher, bill gibbons, scroggins, knowles, wortly, en schier alle Boksliefhebbers der Hoofdstad, die allen hun gevoelen uitbragten, dat beide jonge lieden volleerde en vaststaande (well bottomed) Boksers zijn.

Onder de vele openlijke Voorstellingen, die te Londen, ten voordeele der Weduwen en Weezen van de bij Waterloo Gesneuvelden, (!) door kunstkweekelingen uit edele aandrift gegeven werden, was ook eene Bokspartij, waarbij, met zeldzamen wedijver, zich alle Vuistvechters van Londen lieten vinden, en eenige gangen maakten. Belcher en eales waren hier de beide Hoofdkampers, en de eerste sloeg nog bovendien met een' jongen Debutant in de kunst, van athletische statuur, en als een' ruwen Vechter (rough Rider) bekend. Maar belcher, door zijne afgeregtheid op het bloedtooneel, werd hem echter meester, en sloeg hem een oog uit. Het volk riep: Genoeg! en de handschoenen werden uitgetrokken. De toeschouwers waren zeer talrijk, en van de eerste klassen (first respectability), en men herinnerde zich noch zoo lang een' duur des schouwspels, noch zoo hoog een genot, als dit opleverde.

Lands wijs, lands eere! mogen wij hierbij uitroepen, en vragen, of voor deze menschen ook een Apollo van Belvedere of eene Venus de Medicis geschapen zij!