Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1815

De pligten van den Arts, ter behartiging voor praktiserende, bijzonder jonge, Artsen; door C.W. Hufeland, Koninklijken Pruissischen Lijfarts, enz. enz. te Berlijn. Uit het Hoogduitsch vertaald, door J.J. Gaaswyck, praktiserenden Arts te Amsterdam. Aldaar, bij J.B. Elwe. 1814. In gr. 8vo. 52 Bl. f :-8-:

In dit klein, maar belangrijk boekje, beschouwt de beroemde hufeland de pligten van den Arts, omtrent den zieke, omtrent het publiek, en omtrent zijne ambtgenooten. Zonder op eene volledige of zeer grondige behandeling te kunnen bogen, bevatten deze drie hoofdstukken gewigtige lessen, in eene hartelijke taal voorgedragen. In het eerste dringt hij bijzonder daarop aan, dat de Arts bestendig het groote doel zijner kunst, genezing, of, waar deze niet bereikbaar is, verzachting der menschelijke ligchaamskwalen, moet voor oogen hebben; dat hij alle andere inzigten, van belang, of roem, of kunstliefde, moet ter zijde stellen. Onder andere komt ons hier lezenswaardig voor, hetgene gezegd wordt over de bezoeken van den Arts, over het schrijven der recepten, over het houden van een welingerigt dagboek, waartoe wij hier echter gaarne eenige handleiding gevon-

[p. 11]

den hadden. - In het tweede hoofdstuk bepaalt hij zich voornamelijk tot de zorge, welke de Arts moet dragen voor zijnen goeden naam, en waarschuwt voor eenige gebreken, welke het meest hinderlijk zijn in zijn beroep. - In het derde, eindelijk, vinden wij eerst eenige algemeene regelen omtrent het gedrag der Geneesheeren jegens malkander, en vervolgens een' en anderen wenk betrekkelijk de geneeskundige consulten.

Wij zouden het boekje moeten uitschrijven, wilden wij het nader leeren kennen: want het levert alleen een vlugtig overzigt, en stipt, met enkele pennestreken, het voornaamste aan. Het onderwerp ware eene uitvoeriger, grondiger behandeling waardig geweest; doch dit schijnt in het plan des Schrijvers niet gevallen te zijn.

Wij raden daarom onzen Landgenooten, bijzonder jonge Artsen, zeer aan, de lezing en nabetrachting eener Akademische Redevoering van wijlen den beroemden Leidschen Hoogleeraar e. sandifort: de officio medici, perquam difficili, a multis pessime neglecto. Men vindt daarin breeder uiteengezet, wat er tot een goed Geneesheer behoort, en hoe men zich daartoe moet vormen. Zij is gedrukt achter de descriptio ossium hominis van dien verdienstelijken Schrijver, en dus, zeker, in veler handen.