Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1813


Vlugtige uitboezeming bij het herstel van Nederland. 't Is dan waarheid; Al de naarheid Van den bangsten nacht verdween. Wat verrukking! Geen verdrukking Zwaait haar' staf meer om ons heen.
[pagina 782]
Ja, de keten, Die vermeten Dwinglandij ons had gesmeed; Ja, die keten Is versmeten, En geleden al ons leed! Reeds te lange En te bange Voor een' vreemden Heer geknield!... God! wat zeg ik? Hoe weêrleg ik Blaam, die mij van schaamte ontzielt? Ja, wij knielden; Maar wij hielden 't Harte verre van de daad! Ja, wij bogen; Maar met oogen, Fonklend van ondoofbren haat! ô! Dat knielen Werd vernielen Van het juk der Slavernij: Want de woede Scherpt de roede Voor den rug der Dwinglandij. Beeft, Tirannen! Vrije Mannen Hieldt gij in uw boei gekneld: Maar nooit knielen Edle Zielen Ongewroken voor 't Geweld. Ja, wij zweren U te weren Van den Vaderlandschen grond! God der Vadren, Wien wij nadren, Hoor en staaf Gij ons verbond!