Anekdote van Swift.
De beroemde swift, hoe vrolijk voorheen, verzonk eensklaps in eene zwaarmoedigheid, die hem het leven kostte. Ziet hier de niet algemeen bekende reden daarvan. Hij was, namelijk, een natuurlijke zoon van den Ridder temple, en werd in zijns vaders huis opgevoed. Hier zag hij voor het eerst de schoone stella, dochter van zekere Miss johnson. Swift wist niet, dat de laatstgenoemde dame, sedert verscheidene jaren, de matres van temple was. Zij gaf zich voor de weduwe eens koopmans uit, die in Engeland met verscheidene rampspoeden geworstel had, vervolgens zich naar Holland had begeven, en aldaar overleden was. Miss esther of stella, toen veertien jaar oud, een schoon meisje van een schrander oordeel en eenen gevormden smaak, werd, met goedkeuring van temple, eene leerlinge van swift. Hij bragt haar te Dublin, ten einde aldaar hare talenten te volmaken. Zijne wijsgeerte leed schipbreuk aan de bekoorlijkheden van zijne schoone discipelin. Hij beminde haar, werd weder bemind, trouwde haar, en was gelukkig. Op zekeren dag ontving hij eenen brief, en, van dat oogenblik af, veranderde zijn opgeruimd humeur in zwaarmoedigheid, terwijl ook stella in melancholie verviel. De oplossing van dit raadsel is hierin gelegen: Swift was stella's broeder; beide waren temple's kinderen. De ongelukkige gade overleefde niet lang het droevig berigt, dat haar voor altijd verborgen had moeten blijven. Dit voorval was oorzaak van het volgende grafschrift bij den dood van swift, waarin echter de reden, op eene verschoonende wijze, verzwegen wordt:
Rival de Rabelais, sans être son copiste,
Ci gît qui, né pour plaire aux plus graves esprits,
Fut toujours gai dans ses écrits,
Et sans qu'on sut pourquoi, tout-à-coup devint triste.
Auteursrechtvrij