Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1812

Dissertatio Obstetricio-Medica de foetu maturo, cum altero immaturo, prioris placentae adhaerente, uno partu edito, quam &c. praeside Gerardo Vrolik &c. defendit M.W. Luber, Obstetricator et Med. Cand. Auctor. Amstelodami 1811. 8vo. f. maj. pp. 31.

De geboorte van eene voldragen vrucht met eene andere, welke nog onvoldragen is, behoort zeker onder de zeldzaamste gevallen, die de vroedkundigen immer waarnamen. Ondertusschen zijn er meer voorbeelden, welke de Schrijver dan ook naauwkeurig aanhaalt; en de Hoogleeraar vrolik bezit in zijn kabinet, behalve de voor-

[p. 542]

werpen, waarover deze verhandeling loopt, nog een ander paar tweelingen, dat met deze zeer overeenkomt. Uit de korte, echter zeer duidelijke en volledige beschrijving, waarmede luber zijne verhandeling aanvangt, na eerst de verlossing zelve te hebben verhaald, blijkt, dat de voldragen vrucht welgemaakt, doch zwak en teêr was, en weinige dagen na de geboorte stierf. Ook de onvoldragen vrucht was welgemaakt, en geleek in alles eene gezonde vrucht van vier of vijf maanden. Derzelver navelstreng scheen in den moederkoek der voldragen vrucht ingehecht; doch, bij nader onderzoek, waren er twee aan elkander gegroeide moederkoeken, wier vaten, zoo als zulks bij tweelingen enz. altijd plaats heeft, niet eens gemeenschap hadden. De vrucht had voorts geene opperhuid, doch voor het overige waren er geene blijken van verrotting; zelfs het lamsvocht was wel troebel van kleur, doch had geenen reuk.

De verklaring van zulk een geval was moeijeiijk. De dubbele bevruchting (superfoetatio) gaf geene voldoende; daar, zoo als de Schrijver te regt aanmerkt, deze niet plaats kan hebben, dan waar eene, op eene of andere wijze, dubbele baarmoeder plaats heeft. In dat geval moesten er dus twee van elkander gescheidene moederkoeken aanwezig geweest zijn. Er blijft dus niet anders over, dan aan te nemen, dat, door eene of andere oorzaak, de vruchten, ter halver dragt, van eene ziekte overvallen zijn, en dat de eene ontkomen, de andere gestorven is, of wel, dat zij beiden, en vooral het laatste, gebrek aan voeding gehad hebben. Het laatste is niet waarschijnlijk, ten zij de oorzaak van dit gebrek aan voeding in de vrucht zelve is aanwezig geweest, waarvan wij niets zeggen kunnen, daar de ontleding van dezelve ons niet wordt medegedeeld en misschien niet eens ondernomen is. Dat de vrucht in de baarmoeder ziek kan worden, is genoeg bewezen, en de Schrijver brengt er nog een merkwaardig voorbeeld, uit hufeland's Journal, van bij; dat de eene vrucht ziek kan worden, en ziek zijnde ster-

[p. 543]

ven, terwijl de andere gezond blijst, of althans niet slerst, laat zich ligt opmaken uit de afscheiding, welke de natuur tusschen beiden gemaakt heeft, zoo dat elk een afzonderlijk leven leidt. Het blijft ondertusschen een vreemd verschijnsel, dat eene doode vrucht zoo lang zonder verrotting, en zonder benadeeling der tweeling, in de baarmoeder heeft kunnen blijven. Vochten, welke in het levend ligchaam, buiten den omloop der sappen, langen tijd uitgestort blijven liggen, vertoonen, wel is waar, dikwijls mede geene sporen van bederf; doch zij blijven aan de werking der opslorpende vaatjes blootgesteld, en dus niet geheel buiten den kring des levens. Wanneer etter of bloed in dat geval bederven, kan men zulks met reden aan eene verminderde werking der opslorpende vaatjes toekennen. Die gevallen zijn dus met dit niet vergelijkbaar, hoewel de Schrijver zulks doet; en wij moeten met hem belijden, dat wij hier de natuur niet begrijpen.

Tot besluit waarschuwt de Schrijver, als eene gevolgtrekking uit het gestelde, uit de geboorte van twee vruchten van verschillenden ouderdom niet terstond tot de overbevruchting te besluiten, maar in dat geval de uiterste omzigtigheid te gebruiken, en vooral toe te zien, of er twee afgescheidene moederkoeken zijn, dan niet.

Deze welgeschrevene verhandeling, met twee platen en derzelver verklaring opgehelderd, verdient de aandacht en nadere overweging der geneeskundigen, en leert deszelfs Schrijver als eenen waardigen kweekeling der beroemde Amsterdamsche schole kennen.