Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1809

Klagt bij het Graf van den Weledel-gestrengen Heer Mr. J. Hinlópen, Staatsraad van Z.M. den Koning van Holland, Voorzitter van de derde afdeeling van denzelven, Lid van het Koninklijk Instituut, en Voorzitter van de onder-afdeeling der tweede Klasse van de Nederlandsche Letterkunde, Ridder der Orde van de Unie en Lid van verscheiden geleerde Genootschappen - overleden bjnnen Amsterdam den 21sten van Wintermaand, in den ouderdom van negen en veertig jaren, door P.H.A.J. Strick van en tot Linschoten, Vrijheer van Heekendorp. Te Utrecht, bij de Wed. J. van Terveen en Zoon. 8vo.
En:
Op den Dood van Mr. Jan Hinlópen, Staatsraad, Ridder enz. in den Heere ontslapen den 21sten van Wintermaand 1808, door D. van dek Loo, Predikant te Montfoort. Uitgegeven ten behoeve der ongelukkige Opgezetenen van een overstroomd Dorp in Gelderland. Te Utrecht, bij Dezelfden. 8vo.

Wij vereenigen deze stukken in één verslag, om de gelijkheid van onderwerp, schoon beider geest tamelijk verschillend is; gelijk zich, uit de bekende gevoelens van den Predikant en den Vrijheer, dit van zelfs laat opmaken. Beiden evenwel hebben zij dit met elkander gemeen, dat het slechts middelmatige voortbrengsels zijn.

Toen wij No. 1. het eerst in handen kregen, sloegen wij toevallig de laatste bladzijde, zijnde de 21ste, het eerst op, en bij het doorloopen van dezelve zagen wij reeds bij voorraad tegen de 20 voorgaande op; doch bij de nadere geregelde doorlezing was het ons waarlijk een troost te zien, dat van deze 21 bladzijden 15 niets anders dan titels en wit papier waren, schoon de kooper dit misschien zoo aardig niet vinden zal. Men ontvangt hier namelijk drie stukjes. Het eerste, voorzang getiteld, is aan den oudsten Zoon van den zoo billijk beweenden hinlópen gerigt; het tweede, treurzang genoemd, aan de beoefenaars, vrienden en vereerers der Kunsten en Wetenschappen; en het derde, dat den naam van

[p. 128]

slotzang draagt, aan den Hoogwelgeboren Heere j.h., Vrijkeer van Lijnden tot Lunenburg: doch van alle deze Zangen is, in ons oog, de voornaamste verdienste, dat zij kort zijn. De Voor- en Slotzang zijn losse en gemakkelijke stukjes, waarin hier en daar een tamelijk goed coupletje voorkomt; doch over het geheel verheft zich niets boven het middelmatige. De Treurzang is eene zoogenoemde Elegie in de versmaat der Ouden; doch dit eenig onderscheid tusschen dezen en den Voor- en Slotzang is waarlijk niet te zijnen voordeele.

Zoo wat syl | laben door | een zonder | oordeel of | regel ge | hutseld,
Waarlijk | dit was uw | maat, | Romer en | Griek! toch wel | niet.

Indedaad de dood van een beroemd Man is bij ons een dubbel ongeluk; wij verliezen hem, en men komt ons, tot toppunt van smart, met ellendige verzen bestormen! - doch zie daar al weder een hexameter; waarlijk wij moeten eindigen, om niet onze geheele recensie

in dien moeilijken trant onzes ondanks zamen te stellen.

No. 2. heeft, als dichtstuk, eenige meerdere waarde; doch het geheel is insgelijks niet meer dan middelmatig. Daar echter de Predikant zijn stukje onder de bescherming der weldadigheid heeft gesteld, willen wij niemand afschrikken, om eene geringe bijdrage ten behoeve van ongelukkigen te doen.