Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1805

Moreau. Lierzang. Door J.E. de Witte, Junior. Te Gouda, by N. Brinkman en E. Klein, 1804. In gr. 8vo. 27 bl.

Een Zang, die, zo ze in taal en spelling beschaafder ware, zeekerlyk onder de menigvuldige Gedichten, aan welken men thands den naam van Lierzangen geeft, omdat ze coupletsgewyze en in korte versmaat vervaardigd zyn, in eenige aanmerking zou kunnen komen, doch thands, uit hoofde van den min netten tooi, waarin dezelve zich voor het keurig oog der tegenwoordige, in dit opzicht zeer beschaafde, kunstbeöordeeling voordoet, zo wy vreezen, buiten de ry van anderszins met denzelven volmaakt overeenkomstige moderne Dichtgewrochten zal moeten omzwerven. Zo veel nadeels kan het verwaarloozen van eenige ligtelyk aan te leerene taalregelen aan den anders op den hedendaagschen Parnas niet onwelkomen Dichter toebrengen. Wy vinden ons derhalven in gemoede verpligt, dezen Dichter aan te raaden, niet om zynen arbeld, die indedaad veel goeds belooft, geheel te staaken, maar om, byaldien hy weder eenige vruchten van zynen geest het licht doe zien, dezelven beter te beschaaven, of te doen beschaaven. Immers, alhoewel de beschaaving van taal en spelling slegts eene uiterlyke welstandigheid aan de voortbrengselen van Letterkunde toebrengt, is deze echter in zo verre belangryk, dat ze der waarde van hetgeen in dezelven gezegd wordt een' zekeren luister byzet, welke die waarde meer in het oog doet vallen; daar de veronagtzaaming van deze geringe behoedzaamheid dikwerf de goede gedachten met zulk een' vuilen mist bedekt,

[p. 47]

dat men ze niet dan met moeite kan onderkennen. - Wilden wy dit Dichtstuk van deze zyde beschouwen, en alle misslagen aanwyzen, welken wy in de spelling van sommige woorden hebben aangetroffen, wy konden welligt eene geheele bladzyde daarmede vullen; by voorb. bl. 3. ontrok voor onttrok, bl. 4. bepurpert voor bepurperd, en voords de meeste deelwoorden ten onrechte met eene t aan het einde gesteld, bl. 5. Gaulieren voor ô Gaulen, schrok voor schrikte, bl. 7. betichtigt voor beticht, bl. 9. boeidt voor boeit, bl. 11. den Frank en dien gloed (in den eersten naamval!) beuktte voor beukte, enz. enz. Dit zy genoeg, betreffende de Taal; maar wy vinden tot onze verwondering (bladz. 10.) dat 's Dichters Lier aan trotschen zang gewoon is, en juichend door de wolken kan dringen, en mooglyk op der Barden toon, en Goôn en halve Goôn kan zingen. Deze byzondere eigenschap dier Lier hebben wy echter in geene der 48 Coupletten van dezen haaren Zang ontmoet. Wel is waar, in dit Gedicht kwamen nu juist wel geen Goôn en halve Goôn te pas, (immers met de halve Godinnen schynt deze zonderlinge Lier niet zo bekend te zyn, althands niet met de Syreenen, die zy, by misvatting, op bladz. 15, Cireenen noemt;) wy kunnen dus hieruit niet beslissen, in hoe verre zy die zo als 't behoort zingen kunne, gelyk zulks, niet door de Barden, van wier geestvruchten ons niets nagebleeven is, maar door horatius pleeg te geschieden, en hoopen, dat ze ons eens op dergelyke zangen, die eigenlyk heur fort schynen te zyn, vergasten zal. Zeer veel verwachten wy van deze heure verhevene eigenschap: want eene Lier, die zich aan 't stof onttoog, en behalven dat nog met een oog voorzien is, 't welk andere Lieren ontbeeren, kan ons zeekerlyk over deze onstoffelyke Wezens de beste zangen leveren; doch wy hoopen dan, dat dit heur tot den zang anders overtollig oog haar dienen moge, om de taal- en spel-fouten in heure zangen, wanneer die gedrukt worden, te ontdekken, en wenschen haar daarby nog eene hand toe, om die te verbeteren.