Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1804

Lykzangen voor Mr. Hieronymus van Alphen, overleden in 's Gravenhage, den 13den van Grasmaand 1803. Te Rotterdam, by Cornel en van Baalen. In gr. 8vo. 124 bl.

En de nyd (die domheid haatte)

Hoorde en zei: ‘'t is schoon.’

Volgens 't getuignis van zekeren Dichter, in dezen Bundel, zeide dit de Nyd als van alphen zong; maar by deze Zangen zwygt zy voorzeker, want dezelve zyn beneden hare aandacht; en al mogt men een enkel versje middenmatig of althands draaglyk vinden, geen dezer stukjes zal de nyd toch kunnen gaande maken. De Verzamelaar, Beschaver en Uitgever van deze Lykzangen schynt zelve te voelen, dat door dezelve aan de Kunst juist niet wordt voldaan; doch als hy dan eens weder met deze zyne vrienden aan zyn hart, maar niet aan de Kunst wil voldoen, zo verzoeken wy dat hy

[p. 132]

het Publiek van het aanhoren van zodanige Zangen gelieve te verschonen; en onder dat beding gunnen wy hem gaarne zulk een, in dat geval, onschuldig vermaak; gelyk wy ook den Redenaar, wiens Lofreden in Proza dezen Bundel besluit, den spreekstoel gaarne gunnen, wanneer maar onze tegenwoordigheid daarby niet vereischt wordt. De Dichter, (si Diis placet) uit wiens onnavolgbare Epode wy reeds een proefje gaven, zegt wel een waar woord, als hy zingt:

Ziet ik plant deez' telg ter eere

Van van alphens naam:

Maar zy zal zoo lang niet duuren,

Als die waarde naam.

En wy gevoelen al het gewicht van het verlies, dat de Kunst geleden heeft door den dood van den te recht geliefkoosden Dichter, by het lezen dezer Zangen, die zyn aandenken vereeren willen; daar zy het sprekendst bewys opleveren, dat, onder de menigte der genen, die zich Dichters noemen en laten noemen, een Dichter als van alphen wel ene witte Rave is.