Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1796

Opmerkenswaardig voorbeeld van vorstinnelyke ligtge. raaktheid en duurzaame gevoeligheid.

Henry carey, een Neef van Koningin elizabeth, was eenige jaaren lang een deelgenoot haarer gunstbetooningen. Dan hy verloor dezelve eensslags, op eene zeer toevallige wyze, die een treffend voorbeeld oplevert van Vorstinnelyke Ligtgeraaktheid.

Op zekeren tyd, in een diepdenkende houding, voor de vensterraamen van het Koninglyk Paleis heen en weder wandelende, viel dit Koningin elizabeth in 't ooge; zy riep hem boertende toe: ‘Waar aan denkt een Man als hy om niets denkt?’ - Carey voegde haar even jokkende toe: ‘Aan de Beloften van eene Vrouw!’ - Het antwoord

[p. 144]

van elizabeth was weder in denzelfden toon: ‘Gy hebr mogelyk den Spyker op 't hoofd geslaagen, carey! 't Kan zo zyn!’

Hier mede eindigde deeze woordwisseling, welke by carey geen nadenken agterliet; doch eerlang bleek by elizabeth niet vergeeten te zyn. - Naa verloop van eenigen tyd, deed carby by de Vorstinne aanzoek om een Adelyk Goed, te haarer begeevinge staande; en by 't zelve herinnerde hy de Koningin, dat zy hem iets zodanigs beloofd had. - Hy, om 't voorgevallene gesprek niet denkende, werd daar aan herïnnerd door elizabeth, die hem op een verwytenden toon toevoegde: ‘Wel! en wat zou dat betekenen? 't Was alleen de Belofte van eene Vrouw!’

Had de Koningin 't alleen by deeze wederkaatzing laaten berusten, dan was het niet ongeestig te passe gebragt; doch zy weigerde hem volstrekt het verzogte gunstbetoon: zy weigerde tevens allen verderen aanzoek van haaren Neef te hooren. 't Geen carey zich zo zeer aantrok, dat hy van hartzeer stierf.