Ter Nagedachtenisse van Gualtherus Zoutmaat,Predikant te Leyden. Te Leyden by Herdingh en Du Mortier, 1793. In gr. 8vo. 28 bl.
Het is niet zeldzaam op overleden Leeraars, die by hunne Gemeenten bemind waren, Bundels met Gedichten in 't licht te geeven; maar het is zeldzaam, dat men dezelve zo klein - en zo keurig, uitgeeft. De nagedachtenisse van den Eerw. zoutmaat is wezenlyk door bekwaame Vernusten aan het Nageslacht overgedraagen, 't welk zyne deugden ook verdienden. De Dichtstukken, daar in vervat, beloopen niet meer dan agt; zynde door j. van royen, j. 't hooft jz. a. soek. a. de keyzer, d. dorsman, k -, e.j. van royen, en k. de pecker pz. ondertekend. - Wy zullen van het eerste en van het laatste Vers hier den aanhef laaten volgen, op dat ook onze Leezers, zo wel den styl der Dichters, als het karakter van den Overledenen, hier uit eenigzins nader kunnen leeren kennen. Dus begint de Heer j. van royen:
Wie waare deugd bemint, rechtschapen Godvrucht eert,
Bataafsche rondheid nog, en blanke trouw waardeert,
Zal, vol gevoel, met ons, by zoutmaats overlyden,
Een warme liefdetraan aan de asch diens braaven wyden,
Geheel zyn leven was, van 's Grysaarts vroege jeugd
Tot aan zyn' laatsten stond, de beste school der deugd.
Hy preekte jesus leer ruim zes en zestig jaaren:
Zyn hulk heeft 's waerelds zee schier negentig bevaaren:
Zyn mond heeft Leyden drie en vyftig jaar gesticht:
Zyn kunde, in 't Kerkbestuur, de wyssten voorgelicht.
Hy was, door moeite en vlyt en jaaren, van zyne Orden
Zoowel de Vraagbaak; als de roem en de eer, geworden.
En de Heer k. de pecker pz. heft dus zynen Lykzang, op dien Leeraar, aan:
Zal dan geen één van Febus vrinden,
Zich by de lykbaar laaten vinden,
Van 't braafste mensch, dat in dees Stad,
Ooit op den hoogen Kansel tradt?
Een Man, die, drie en vyftig jaaren,
Aan U den Bybel mogt verklaaren,
En in uw Kerk, 't zy laat of vroeg,
Geen enkle Preekbeurt oversloeg;
Maar, vol van yvergloed, geduurig,
Zyn God ter eer, van harte vuurig,
Voor U de Orakelrol ontsloot,
Zelfs tot agt dagen voor zyn dood;
Daar gy en hy, als toen, te zamen,
Op alles galmdet: Amen! Amen!
| |
En hy ten troost in smart en pyn,
U zei: 't zal waar en zeker zyn.
Een Man, die, in geheel zyn leeven,
Nooit werd door zelfbelang gedreeven;
Nooit deed hy aanzoek, boog geen knie
Salvis honoribus ontslagen,
Et cum stipendio, zyn dagen
Te slyten, zo als hier omtrent
Wel Predikheeren zyn bekend.
Een Man, die, tot op 't eind zyns leevens,
Was nedrigheid en Godvrucht tevens;
Een Man, vol van gezond verstand,
Van liefde voor het Vaderland,
Van eerbied voor zyne Overheden,
Die wettig deeze plaats bekleeden,
Nooit veinsde, vleide, of draaide naar
Dat deeze of die was in gevaar,
Maar rond, goed hollandsch, in zyn preeken,
Wist waare mannentaal te spreeken,
't Zy 't scheepje vlugtte, of draaide by,
Te loefwaard, of te lywaard lei.
Een Man, die, hoe getrouw in 't waaken
Voor 't geen de Leer der Kerk mogt raaken,
Nooit egter iemand, zo men 't noemt,
Gekettermaakt heeft of verdoemd,
Om dat ze in deeze of geene dingen,
Misschien veeläl al beuzelingen,
Die ligt niets doen ter zaligheid,
Eens leerden met meer onderscheid
Dan eertyds Dordrechts Vaders deeden,
By 't groot besluit, dat, lang geleeden,
Den Gomaristen werd tot pligt. -
Wat is men sedert niet verlicht!
Neen, Vader zoutmaat, in zyn leeven,
Werd nooit tot wraakzucht aangedreeven,
Liet elk zyn vryheid, hield maar 't blad,
Dat hy ééns onderteekend had.
|
|
Auteursrechtvrij