Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1792

[p. 529]

Iets van Jacob Petrus van Heel. Te Dordrecht by A. Blussé en Zoon, 1790. In groot 8vo. 174 bl.

De Heer van heel, by zyne dichtlievende Landgenooten met roem bekend, deelt, in dit Iets, verscheidene, zo oorsprongelyke, als uit andere taalen overgenomen, Stukjes mede; welke, meer of min gewigtig, alle hunne bevalligheid hebben. Eenigen van dezelven zyn Minnedichtjes, en als zodanig moeten zy als vruchten zyner jeugd beschouwd worden; die geenszins in het morssige vallen, zo als zommiger jeugdige Gedichten maar al te veel doen; maar die, ten opzichte van de vinding, beter hadden kunnen zyn. Daar dit Iets, gedeeltelyk uit Poëzy, en gedeeltelyk uit Prosa, bestaat, zullen wy, ter Proeve, van elk een klein Stukjen mededeelen.

De ontwerpen.

‘Ik heb tegenwoordig honderd duizend guinies,’ zeide de oude gregorius, in het beklimmen van eenen berg, van wiens top men de kostbaare landeryen, die hy gekogt had, konde beschouwen.

‘Ik heb honderd duizend guinies, door naarstigen arbeid gewonnen; ik zal voor myn' Zoon eene plaats in het Parlement koopen, en myne Dochter aan een Pair van het ryk uittrouwen.

Ik ben niet ouder dan vyf en zestig jaaren, met myne honderd duizend guinies; ik ben sterk en gezond; ik eet en drink wel, en zal het overig gedeelte van myn leven vrolyk doorbrengen.

Ja, waarlyk, vervolgde de oude gregorius, den top van den berg bereikende, ik heb honderd duizend guinies: Hier zal ik myn huis laaten bouwen, dáár myn boomgaard doen planten - dáár is de plek, waar myne trekkassen zullen staan, en waar ik myne ananassen zal kweeken.

Die Pagtwooningen verhinderen myn uitzigt - Ik zal die doen wegneemen.’

‘Waar zullen dan de Pagters blyven?’ vroeg zyn Rentmeester die hem vergezelde. ‘Dat is hunne zaak, antwoordde de oude gregorius: de moolen, die gy daar ziet, zal ook afgebroken worden, en zal de beek, die myne velden bevochtigt, niet langer stuiten.’

‘Waar zullen dan de Dorpelingen hun graan doen maalen?’ vroeg de Rentmeester...... ‘Dat zyn myne zaaken niet,’ viel hem de Grysaard in.

‘Gregorius kwam in zyn huis te rug, zeer te vrede over zyne wandeling; hield, met sinaak, zyn avondmaal, denkende

[p. 530]

op zyne ontwerpen; hy dronk lustig, rookte twee pypen, en ging naar bed; spoedig viel hy in eenen diepen slaap, en - ontwaakte niet weder.

De Landlieden bewoonen nog de Pagtwooningen, die gregorius wilde doen verdelgen - zy doen nog hun graan maalen op de moolen, die hy begeerde dat afgebroken zoude worden, en derzelver Eigenaar is - vergeeten.

ô Hoe voordeelig is de vond,

Die 't regt voor zynen loon doet zorgen:

Gy twist slechts om één voetje grond,

En 't kost u meer dan twintig morgen.’