Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1787

J.C. Lavater, Gebeden. Naar den zesden druk vertaald. Te Leiden by W. Gryp, 1786. Behalven de Voorreden, 124 bladz. in octavo.

Ene verzameling van Gebeden, welke met gemoedlyke stichting gebruikt kan worden van alle de zodanigen, die ene handleiding van Voorschriften behoeven, of 'er een wezenlyk nut uit kunnen trekken. De Eerwaerde Lavater heeft dezelven zodanig ingericht, dat ze dienen ter bevorderinge van 't beoefenend Christendom; en door Christenen van verschillende Gezindheden, en onderscheiden stand, gevoeglyk gebeden kunnen worden. In de Gebeden, voor ieder dag der weeke, heeft hy bovenal in agt genomen, dat ze telkens ene zedelyke overdenking tot hun byzonder onderwerp hebben; waer van het volgende Gebed, op Zaturdag avond, zynde inzonderheid betrekkelyk tot de kortheid van het leven, ten voorbeelde kan strekken. Het luid aldus:

‘Vader der Barmhartigheid! Schepper aller Wezens! Onderhouder en Verzorger aller schepzelen! onvermoeid zyt Gy in goedertierenheid, onvermoeid in wel te doen! o! eeuwig en oneindig God, Vriend en Liefhebber der menschen!

Hoe behoore ik U te danken voor al het goede dat

[p. 58]

Gy my, geduurende deeze gantsche week, van het eerste tot het laatste oogenblik, beweezen hebt! Waar zal ik die gevoelens van dankbaarheid ontleenen, die Uwe groote onverdiende goedheid waardig is? Waar de woorden, met welke ik Uwen Lof naar behooren zou kunnen vermelden.

Ik kan niets anders zeggen, dan: Gy zyt myn Vader! Gy zyt de Liefde! Maar ik ben onwaardig en veel te gering, alle de barmhartigheid en trouwe, die Gy my bewyst; ja ik ben niet waardig; dat ik U Vader noeme!

Maar echter zal en mag ik U als mynen Vader aanbidden! Ik mag en zal, door jesus christus, Uw kind en een Erfgenaam van Uwe Hemelsche en eeuwige goederen wezen, die beter en voortreflyker zyn, dan alles, wat ooit op aarde schoon gezien, gevoeld of gedacht mag worden!

O! hoe veel goed hebt Gy my, myn God, alle de dagen deezer week beweezen! Gy hebt my onderhouden; Gy hebt my gevoed; Gy hebt my klederen en woning geschonken; duizenderhande onheilen, die my hadden kunnen treffen, en die ik door myne veelvuldige zonden verdiend had, heeft Uwe trouwe Vaderlyke hand van my afgewend. Voor veele Zonden en gevaarlyke verzoekingen hebt Gy my bewaard: Gy hebt my veel onderricht, versterking en troost uit Uw Woord laaten trekken. Gy hebt my veele goede gedachten en gevoelens ingeboezemd. Gy hebt mynen arbeid en verrichtingen gezegend, en my Uwe goedertierenheid op menigvuldige wyzen laaten ondervinden. Dit alles behoorde my billyk tot de hartelykste dankbaarheid op te wekken, en my beschaamd te maaken, indien ik my aan de geringste opzettelyke ondankbaarheid schuldig kende!

Doch nu behoorde my ook die vraag ter harte te gaan, hoe ik deeze week heb doorgebracht? of ik nu, op het einde derzelve, veel beter, vroomer, en werkzaamer in het Christendom, zaliger in mynen God ben, dan in derzelver begin? Of ik der Christelyke volmaaktheid ook zo veel nader ben, als ik nu in dezelve nader gekomen ben aan het einde van myn leeven op aarde! Of ik in deeze nu ten einde spoedende week minder kwaads en meerder goeds gedaan heb, dan in de voorige? Of ik de gebreken, over welke ik op het einde der voorgaande week berouw gehad heb, of had behooren te hebben, in deeze week niet weder begaan heb?

[p. 59]

Heere, myn God, ik bid U om den geest des rechten ernst, dat die my deeze week niet laat besluiten, zonder dat ik beter en U meer behaaglyk zy! Mogten my toch alle zonden, die ik, geduurende deeze zeven dagen, begaan heb, weder in de gedachten komen, eer ik slaape; deeze zonden, en alle de weldaaden, die ik U, als Christen en als mensch, te danken heb; op dat ik, recht nedrig, beschaamd en verootmoedigd, my weder van Uwe barmhartigheid en genade verzekeren kon!

Geef ook, o barmhartig God, mynen Huisgenooten, en veelen anderen menschen, deeze zelfde neigingen, in het harte, op dat zy niet roekeloos in zondige zorgeloosheid slaapen gaan, en hunne zonden en Uwe weldaaden vergeeten!

Ach! misschien is dit de laatste week, dat ik myn Avondgebed voor u uitstorte, o myn God, dien ik thans nog in het geloof aanbidde.

Ach! dat deeze Gedachte, die zo ligt kan bewaarheid worden, niets verschrikkelyks voor my had! Ach! dat ik met vreugde aan het aanschouwen van Uw Aangezigt mogt denken! Dat christus myn leven, en het sterven myn gewin was! Dat ik eene geruste en gelaatene begeerte in my ondervond, om ontbonden te worden, en met u, myn Heiland, te zyn!

Ach! Heere, Heere, dat toch éénmaal de zonden deezer wereld in myn hart gedood wierden! Dat my toch het onzigtbaare en eeuwige van dag tot dag gewigtiger en begeerlyker wierd! De eene week gaat na de andere voorby, gelyk de eene dag na den anderen, maar ik, ik blyve; myne ziel blyft en vergaat niet! De tyd word steeds korter; de eeuwigheid steeds nader en grooter voor my! Ach! doe my toch alle ligtvaardigheid en alle zondenmin, met deeze week, afleggen, en morgen heiliger ontwaaken, dan ooit, op dat ik eindelyk eenmaal myne Heiligmaaking voleindigen moge. amen.’