Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1782

Het geschaakt Boerinnetje, of de deugdzaame Lucile; benevens de Geschiedenis van den Graaf d'Armenon en Mejuffrouw De Felicourt. Uit het Fransch vertaald. In 's Gravenhage by H. van Drecht, 1781. In octavo 235 bladz.

De geschiedenis van Lucile, die we reeds in 't Vyfde Deel der Zedelyke Verhaalen ontmoetten, maalt ons, gelyk we by derzelver melding diestyds gezegd hebben, ten leevendigste den heilzaamen invloed, welke eene kuische Maagd, zelfs op het hart van een overgegeeven wellustigen, kan hebben. By dit leerzaame tafereel heeft men in deeze uitgaave gevoegd, eene treffende schildery van de ongevallen haarer Ouderen, die zig in eene onvoorzigtige minnehandeling hadden toegegeeven; waar door zy zigzelven veel onheils brouwden, in welker gevolgen ook Lucile, de vrugt daarvan, eenigermaate deelde; tot op de verzoening haarer Ouderen, met Mevrouwe Felicourt en de laatere toevallige ontdekking van dat teder geliefd, doch lang te vergeefs gezogt, pand hunner Minne, de zo schoone als verstandige en kuische Lucile. In soortgelyke gevallen als dat van Mevrouwe Felicourt, ten opzigte van haare Dogter en derzelver Minnaar, is zodanig een dwingend Ouderlyk gedrag, zekerlyk te wraaken; en de ondervinding van die rampzalige gevolgen, de men 'er bykans door alle tyden van heeft, behoorden de Ouders wyzer te doen worden.

[p. 184]

Maar aan de andere zyde is 't niet min zeker, dat Kinders ook ten hoogste te laaken zyn, als zy ongeoorloofde middels in 't werk stellen, om de Ouders als 't ware te dwingen. De droevige ondervinding moest hier den Kinderen mede ter waarschouwinge strekken: die van zyn pligt afwykt, al waren de Ouders te beschuldigen, is niet vry te spreeken. Het zou te wenschen zyn, dat Ouders, zo ze al hunne toestemming tot een zeker Huwelyk niet konden geeven, 't 'er nooit op toeleiden, om hunne Kinders tot eene tegengestelde Egtverbintenis te noodzaaken: en dat geen Kind 't 'er immermeer op zette, om eene Egtverbintenis, in weerwil der Ouderen, met geweld of list aan te gaan. Het laatste, hoe ook beleid, is bykans nooit ten volle te verdeedigen; ten minste niet, dan alleen in zulke gevallen, wanneer het, om zo te spreeken, ten hoogste baarblyklyk is, dat de Ouders volstrekt onregtmaatig handelen, wanneer den Kinderen, tot meerder jaaren gekomen zynde, (dus 'er maar eenig uitstel noodig zy,) de regelmaatige weg van Regten openstaa; een uiterste, waartoe het, by eene welgeregelde bestuuring van zaaken, dan nog maar zeldzaam zal komen.